Σιγά τα λάχανα, θα σκεφτεί κάποιος ακατάδεχτος. Και σιγά το λάχανο, ένα άσπρο πράμμα είναι, με κάμποση αψάδα στη γεύση και κάμποσες επιπτώσεις στην κοινωνική σου ζωή άμα το φας σε ποσότητες (καθόσον το λάχανο, σα λάχανο, είναι ισχυρό αεριοπαραγωγικό λαχανικό και ως εκ τούτου μπορεί και να φέρει τον καταναλωτή του σε δύσκολη θέση).
Κι όμως καλοί μου αναγνώσται, το λάχανο είναι ένα λαχανικό με γοητευτική και πολυσχιδή προσωπικότητα. Είναι πλούσιο σε βιταμίνη C και Κ (απαραίτητη για την πήξη του αίματος), ενώ ξεχωρίζει για την περιεκτικότητά του βιταμίνη Β6. Επίσης περιέχει α) σουλφοραφάνη, μια φυτοχημική ουσία που οι γιατροί υποθέτουν ότι προστατεύει τον οργανισμό από τις ελεύθερες ρίζες, β) φυλλικό οξύ που είναι σημαντικό για την καλή λειτουργία του νευρικού συστήματος, γ) μαγγάνιο, δ) ωμέγα-3 λιπαρά οξέα για τα οποία πολλές κουβέντες γίνονται τελευταία, μεταξύ άλλων και για τις αντι-υπερτασικές τους ιδιότητες.
Παρασοβαρέυτηκα, ε; Μπορεί, αλλά ειλικρινά δεν ξέρω τι με έχει πιάσει με το λάχανο. Έχω πάθει έναν μίνι-έρωτα μαζί του, το απαιτώ στην κουζίνα, το ψυγείο και το πιάτο μου τακτικότερα από ποτέ. Ίσως είναι η υφή του στη λαχανοσαλάτα, τραγανό, αλλά ταυτόχρονα και τρυφερό, όλο χυμούς. Ίσως είναι η επιθετικότητα της γεύσης του, αν τύχει να είναι από εκείνη την ποικιλία που «τσούζει» λιγάκι. Ή μπορεί να είναι η ικανότητά του να μαλακώνει αμέσως και να γλυκίζει σε σημείο υπερβολής, όταν βρεθεί σε υψηλές θερμοκρασίες, μέσα σε μια στρουμπουλή κατσαρόλα, μαζί με ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι και ρύζι και χυμό ντομάτας.
Κάποτε ο Ηλίας Μαμαλάκης είχε γράψει ότι το πρασόρυζο είναι ένα από τα μεγαλειωδέστερα ρυζότα της ελληνικής κουζίνας. Προσωπικά, αναγνωρίζω μεγαλείο σε τρία ακόμη: το σπανακόρυζο, το ρυζότο με μανιτάρια και το λαχανόρυζο. Αλλά αν με ρωτήσετε ποιο από τα τέσσερα αναγνωρίζω ως το βασιλιά τους, ας με συγχωρήσει ο κυρ-Ηλίας, αλλά το λαχανόρυζο θα ψηφίσω. Στιβαρό και σκέτο. Και ταυτόχρονα ντελικάτο και πλούσιο. Και πάντοτε τίμιο κι αληθινό.
Τώρα γιατί θεωρώ την προσήλωσή μου στο λάχανο ύποπτη; Γιατί συνήθως δεν κολλάω με μια τροφή, μ’ αρέσει να έχω ποικιλία στο πιάτο μου. Ίσως αυτήν την εποχή να μου λείπει κάτι από τον οργανισμό μου, κάποιο από τα πολλά συστατικά του λάχανου. Ίσως πάλι να μην είναι αυτό, ίσως να είναι εκείνη η εποχή που το λάχανο να είναι στο φόρτε του, ίσως πάλι και όχι, τι ξέρω εγώ, παιδί της πόλης; Ή ίσως -ίσως- απλά και μόνο να λαχταράω μια τροφή που να μην την περιφρονεί τόσο η σημερινή μοντέρνα μαγειρική.
*Νομίζω ότι θα πρέπει μου συγχωρήσετε το ότι επιλέγω να γράφω όλα τα εις –[ριζο] (λαχανόρυζο, πρασόρυζο, σπανακόρυζο) με ύψιλον καθώς επίσης και το [ριζότο] πάλι με ύψιλον, ρυζότο. Προσωπική επιλογή, δεν τη συστήνω σε κανέναν.
Ρυζότο με λάχανο και μανιτάρια
Μερίδες: 8
Χρόνος: 1 ώρα
Υλικά
1 μικρό λάχανο κομμένο σε χοντρά κομμάτια
200 gr φρέσκα μανιτάρια κομμένα σε χοντρά κομμάτια
1 μεγάλο κρεμμύδι
1 πράσινη πιπεριά
1 ½ φλιτζάνι ρύζι για πιλάφι
1 νεροπότηρο χυμό ντομάτας
1 κουταλιά της σούπας πελτέ ντομάτας
1 + ½ φλιτζάνι ελαιόλαδο
1 κουταλάκι του γλυκού πάπρικα γλυκιά
Αλάτι
Μαύρο πιπέρι τριμμένο
Εκτέλεση
1. Ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι και την πιπεριά. Προσωπικά τα προτιμώ κομμένα σε φετούλες, όπως στη σαλάτα, αλλά ας διατηρήσουμε το παραδοσιακό στυλ προς το παρόν.
2. Σε βαθιά κατσαρόλα ζεσταίνουμε το 1 φλιτζάνι ελαιόλαδο και τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι και την πιπεριά.
3. Προσθέτουμε το λάχανο, όλο μαζί, και το ανακατεύουμε, μέχρι να δούμε ότι μαλακώνει κι ο όγκος του μειώνεται περίπου στο μισό.
4. Αρτύζουμε το φαγητό. Αλάτι, μαύρο πιπέρι και πάπρικα γλυκειά.
5. Προσθέτουμε το χυμό ντομάτας και τον πελτέ αραιωμένο σε μισό ποτήρι νερό. Το αφήνουμε σκεπασμένο να βράσει, περίπου 10 με 15 λεπτά.
6. Σε τηγανάκι σοτάρουμε τα μανιτάρια με το υπόλοιπο ελαιόλαδο για περίπου 10 λεπτά και τα κρατάμε κατά μέρος.
7. Ρίχνουμε στο λάχανο 4 και μισό φλιτζάνια νερό και μόλις πάρει βράση προσθέτουμε το ρύζι και ανακατεύουμε καλά.
8. Αφήνουμε το ρύζι να βράσει για περίπου 20 λεπτά με μισή ώρα, αναλόγως πόσο al dente το θέλουμε. Ανακατεύομε τακτικά για να μην κολλήσει και να μη λασπώσει.
9. Κλείνουμε το μάτι της κουζίνας, προσθέτουμε τα μανιτάρια και ανακατεύουμε. Αφήνουμε τα υλικά να ανταλλάξουνε αρώματα επάνω στο ζεστό ακόμα μάτι.
10. Σερβίρουμε ζεστό με πασπαλισμένο τυρί και λευκό κρασί (μια Μαντινεία ίσως; Που είναι κάπως φρουτώδης;)
