Ημέρα Ημεροδρομείου (ρύζι με λαχανικά και γαρίδες)

Κάνοντας μια περιήγηση στην ιστορία μου ως μέλος της διαδικτυακής κοινότητας www.sff.gr ανακάλυψα ένα παλιό τόπικ με τίτλο Σουφουφίτικη Γαστρονομία, όπου για ένα μικρό χρονικό διάστημα ανεβάζαμε συνταγές σχετικές με τις ιστορίες που γράφαμε.

(Η μεγάλη μου αγάπη για το φαγητό μπορεί να συγκριθεί μόνο με τη μεγάλη αγάπη για το διάβασμα και το γράψιμο. Έχω εκδόσει μαι συλλογή διηγημάτων φαντασίας και κάποιες ισοτρίες μου έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες διηγημάτων -βλ. παραπλεύρως για λεπτομέρειες. Έχω επίσης κερδίσει διάκριση σε έναν online διαγωνισμό διηγήματος, του οποίου οι δώδεκα πρώτες ιστορίες -της δικής μου συμπεριλαμβανομένης- έχουν επίσης εκδοθεί.)

Εκείνη την εποχή λοιπόν έγραφα μια ιστορία, ή καλύτερα μια σειρά από ιστορίες, με κεντρικό ήρωα έναν βάρβαρο τύπου Κόναν, που ακούει στο όνομα Κόμπες ο Ντερλικοτής. Ο Κόμπες -όπως φανερώνει και το όνομά του- πέρα από τις όποιες άλλες σκανδαλιστικές πτυχές της προσωπικότητάς του, έχει και μια ψύχωση με το φαγητό. Η ερωμένη του, μια μικροπαντρεμένη που τη λένε Ινολίκ, είναι ιδιοκτήτρια ταβέρνας στην πόλη Ζουμζερί κι έχει συνήθειο κάθε φορά που είναι Ημέρα Ημεροδρομείου -ταχυδρομείου δηλαδή- να μαγειρεύει το παρακάτω ρυζότο σε ποσότητες, για να καλοπιάνει τους ημεροδρόμους και προσέχουν τα γράμματά της. Φυσικά κι ο Κόμπες επωφελείται από το γεγονός για να ξεκοιλιάζεται στο φαΐ...

Μια από τις φαν του Κόμπες -διότι έχει και τέτοιες, τρομάρα του- με πίεσε να γράψω τη συνταγή για το ρυζότο της Ινολίκ. Ύστερα το δοκίμασα να το μαγειρέψω κι εγώ και βγήκε απρόσμενα καλό. Το παραθέτω εδώ, χωρίς φωτό, έτσι για την τιμή των όπλων.

Ημέρα Ημεροδρομείου
Σπεσιαλιτέ της Ινολίκ από το Ζουμζερί

Μερίδες: 4
Χρόνος: 1 ώρα

Υλικά

2 φλιτζάνια ρύζι μπασμάτι
3 αυγά
16 γαρίδες μέτριες, καθαρισμένες
½ φλιτζάνι φυστίκια κάσιους κοπανισμένα σε μεγάλα κομμάτια
1 μεγάλη ντομάτα, αγουρωπή
1 μεγάλο καρότο με κυβάκια
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
2 κουταλιές της σούπας μαϊντανός ψιλοκομμένος
6 φλιτζάνια ζωμός κότας
2 κουταλιές της σούπας ξύδι μπαλσάμικο

Για το μασάλα:

1 κουταλάκι του γλυκού πάπρικα γλυκειά
1/4 κουταλάκι του γλυκού κιτρινόρριζα (τουρμέρικ)
1/4 κουταλάκι του γλυκού τζίντζερ τριμμένο
½ κουταλάκι του γλυκού κόλιανδρο τριμμένο
1 ½ κουταλάκι του γλυκού σκόνη μουστάρδας
1 ½ κουταλάκι του γλυκού σουσάμι1 κουταλιά της σούπας φυτίνη

Για το άχνισμα των γαρίδων:

Δυο τρία κλωνάρια μαϊντανό
Μισό λεμόνι κομμένο σε φέτες
Τρία ή τέσσερα φύλλα πράσινο τσάι (ή ένα φακελάκι τριμμένο)

Εκτέλεση

1. Ξεκινάμε με το μασάλα: Λυώνουμε τη φυτίνη σε ένα βαθύ τηγάνι ή γουόκ και καβουρντίζουμε όλα τα υλικά της μαζί (πάπρικα γλυκειά, κιτρινόρριζα, τζίντζερ, κόλιανδρο, σκόνη μουστάρδας, σουσάμι).
2. Μόλις αρχίσουν και βγάζουν τα αρώματά τους προσθέτουμε μισό φλυτζάνι λάδι και το κρεμμύδι. Όταν το κρεμμύδι τσιγαριστεί αρκετά (δε θα ξανθίνει, διότι όλο το μείγμα έχει ήδη πολύ σκούρο χρώμα από τα μπαχαρικά) προσθέτουμε ένα φλιτζάνι ζωμό κότας και το καρότο.
3. Όσο να βράσει το καρότο, και να μαλακώσει λίγο, ετοιμάζουμε τη ντομάτα: πρέπει να την κόψουμε σε κυβάκια σε μέγεθος ρεβιθιού και να την αφήσουμε σε σουρωτήρι για περίπου δέκα λεπτά, να στραγγίσουν τα υγρά της.
4. Αχνίζουμε τις γαρίδες πάνω από νερό στο οποίο έχουμε βάλει τα υλικά για το άχνισμα (μαϊντανό, λεμόνι, πράσινο τσάι).
5. Ο ζωμός έχει πια σωθεί στο τηγάνι και το καρότο έχει κάπως μαλακώσει. Σβήνουμε το μίγμα με ξύδι μπαλσάμικο κι όταν εξατμιστεί προσθέτουμε το ρύζι.
6. Ανακατεύουμε το ρύζι να «γυαλίσει» κι ύστερα προσθέτουμε το ζωμό, ζεστό, κουταλιά-κουταλιά, περιμένοντας να απορροφήσει τη μία πριν ρίξουμε την επόμενη.
7. Σε αυτή τη φάση μπορούμε να δοκιμάσουμε το φαγητό και να το αλατίσουμε κατά βούληση.
8. Όταν το ρύζι πιει πολύ καλά τα υγρά του κι είναι σχεδόν στεγνό -στα όρια να πιάσει δηλαδή- χτυπάμε τα αυγά και τα προσθέτουμε στο ρυζότο. Ανακατεύουμε συνέχεια να πάει παντού το αυγό και να ψηθεί καλά.
9. Σ' ένα μεγάλο μπολ, ανακατεύουμε το ρυζότο, τη ντοματούλα και τα φιστίκια, να πάνε παντού κι ύστερα σερβίρουμε σε τέσσερα πιάτα. Βάζουμε σε κάθε πιάτο από τέσσερις γαρίδες και τρώμε όσο το ρύζι είναι ακόμη ζεστό και η ντομάτα ακόμη παγωμένη.
10. Καλή όρεξη.


Μικρά τρικ: Αν βάλουμε τη ντομάτα να στραγγίζει στο ψυγείο, η αντίθεση ανάμεσα στο καυτό ρύζι και την δροσερή ντομάτα μένει αξέχαστη. Μπορούμε επίσης την ώρα που είναι να την ανακατέψουμε με το ρύζι, να την πασπαλίζουμε με άμχουρ (σκόνη από αποξηραμένο άγουρο μάνγκο) που θα το απογειώσει κυριολεκτικά. Προσωπικά λατρεύω το άμχουρ και βάζω και στα λάχανα και δεν είναι και πολύ ακριβό για μπαχαρικό. Η μέγιστη προσοχή πρέπει να δωθεί στην παρασκευή του μασάλα: Τα μπαχαρικά δεν πρέπει να τσιγαριστούν πολύ γιατί θα μαυρίσουν και η γεύση θα θυμίζει αποκαΐδια. Αμέσως μόλις μας σκουντουλίσει η μύτη μας -ποντιακό ρήμα το «σκουντουλίζω»- προχωράμε στο επόμενο βήμα. Τα κάσιους μπορούν να αντικατασταθούν με αράπικα φυστίκια, για πιο βιντισσαίο λουκ.

Η συνταγή μοιάζει κινέζικη, αλλά η λέξη μασάλα είναι ινδική και σημαίνει μίγμα μπαχαρικών. Κάθε φαγητό (και κάθε νοικοκυρά στην Ινδία) έχει τη δική του μασάλα. Τα πιο γνωστά μασάλα είναι το εγγλέζικο κάρυ (καμμία σχέση με τα φύλλα κάρυ, που είναι ξεχωριστό φυτό από μόνο του) και το γκαράμ μασάλα, που περιέχει ούτε λίγο ούτε πολύ καμμιά δεκαπενταριά διαφορετικά μπαχαρικά.