Κεμπάμπ (Κόφτα) / Kebab (Kofta)

Πριν από δύο εβδομάδες, Κυριακή βράδυ, επέστρεψε ο πατέρας μου από τη Φλώρινα, όπου είχε πάει μαζί με κάμποσο λαό ακόμη για την κηδεία της γιαγιάς μου. Εμένα δε με πήραν μαζί, για λόγους που άπτονται της επαγγελματικής σφαίρας των προβλημάτων μου.


Το ταξίδι στη Φλώρινα έχει πάντα ένα συγκεκριμένο διατροφικό τελετουργικό: Όταν πηγαίνουμε εκεί, πάντα οι συγγενείς που έχουμε μας κερνάνε φρέσκο τυρί, λάχανο τουρσί και τσίπουρα του διαβόλου κι αν υπάρχει και χρόνος, όλο και κάποια θειά θα έχει ζυμώσει και ψωμί. Έπειτα τρώμε γλυκό του κουταλιού, τα οποία η Φλώρινα διαθέτει σε άπειρες ποικιλίες και συνδυασμούς και αγοράζουμε φακές (15 κιλά), φασόλια γίγαντες (15-20 κιλά) και φασόλια πλατίκα -έτσι λέμε επάνω εκείνα που χρησιμοποιούνται στη φασολάδα- (20-25 κιλά)*.


Και φεύγοντας, λίγο πριν μπούμε στο αμάξι για να επιστρέψουμε εις το κλεινόν άστυ, αγοράζουμε λουκουμαδάκια από του Αγγελόπουλου και κεμπάμπ.


Λυπάμαι αν με θεωρήσετε τοπικίστρια, αλλά γεγονός είναι ότι όποιος φάει κεμπάμπ Φλωρίνης, δεν ξανατρώει από τα υπόλοιπα. Πέρσι τέτοια εποχή είχαμε κάτσει μεγάλη παρέα σε γνωστό κεμπαμπτζίδικο στην Πλάκα (ή το Μοναστηράκι, πάντα το μπερδέυω αυτό το μέρος). Και ενώ οι άλλοι στην παρέα μούγκριζαν εκ της ευχαριστήσεως, εγώ… κοιτούσα το πιάτο μου με θλίψη. Τι να μας πουν τα αθηναϊκά κεμπάμπια…


Μέσα στη θλίψη μου λοιπόν και για να μην αρχίσουμε να έχουμε συμπτώματα από το σύνδρομο στέρησης, πολλές φορές αναγκάζομαι να φτιάχνω κεμπάμπ στο σπίτι. Βέβαια λείπει το κυρίως συστατικό, τα κάρβουνα. Ίσως να είναι το νούμερο ένα μυρωδικό που απαιτείται για ένα αξιοπρεπές κεμπάμπ. Τουλάχιστον, όμως, όταν τα φτιάχνω στο σπίτι, έχω την παράλογη ευχαρίστηση ότι περιέχουν τα σωστά υλικά κι επίσης και τα σωστά μπαχαρικά -κι όχι μια χούφτα μαυροπίπερο κι έξω απ’ την πόρτα.


Η συνταγή που μ’ αρέσει περισσότερο τη βρήκα σε φυλλάδιο με συνταγές της Knorr, εκδοθέν εν έτη 199-κάτι. Δεν είναι «αυθεντικό κεμπάμπ», με την έννοια ότι ο τίτλος της συνταγής στο φυλλάδιο ήταν «λιβανέζικα κόφτα», κεφτέδες δηλαδή. Όμως η γεύση αναπαριστά με αρκετή πιστότητα εκείνη των φλωρινιώτικων κεμπάμπ. Οπότε θεωρώ πως αμαρτίαν ουκ έχω και το τριαντάφυλλο αν δεν το λέγαν τριαντάφυλλο πάλι την ίδια μυρωδιά και χρώμα θα είχε**…

Κεμπάμπ (Λιβανέζικα Κόφτα )


Μερίδες : περίπου 50 κομμάτια
Χρόνος: 30 λεπτά

Υλικά

1 κιλό κιμά μοσχαρίσιο (ή μισό-μισό με χοιρινό) όσο πιο χοντρό γίνεται
2 μεγάλα κρεμμύδια λιωμένα (περίπου 1 ½ φλιτζάνι πολτός)
10-15 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο (όσο αντέχετε…)
Αλάτι
Ελάχιστο λάδι

Μίγμα για κεμπάμπ

1 κουταλάκι του γλυκού μπούκοβο
1 κουταλάκι του γλυκού πάπρικα γλυκειά,
1 κουταλάκι του γλυκού κύμινο
½ κουταλάκι του γλυκού μαύρο πιπέρι
1/8 κουταλάκι του γλυκού πάπρικα καυτερή
2 πρέζες ρίγανη
2 πρέζες ζάχαρη

Εκτέλεση

1. Βάζουμε τα λυωμένο κρεμμύδια σε τουλπάνι και τα στίβουμε να βγάλουν όλο τους το ζουμί. Κρατάμε μόνο το ζουμί.

2. Σε λεκανίτσα βάζουμε τον κιμά, το ζουμί των κρεμμυδιών, το λιωμένο σκόρδο, το λάδι και όλα τα μπαχαρικά και ζυμώνουμε καλά.

3. Πλάθουμε τα κεμπάμπ σα λεπτά σουτζουκάκια. Το σωστό σχήμα θα πετύχετε αν τα κάνετε να μοιάζουν με το μικρό σας δαχτυλάκι. Λεπτά και μακρόστενα (όπως βλέπετε στη φωτογραφία, εγώ δεν το πολυπέτυχα).

4.Ψήνουμε σε φούρνο με αέρα, στους 300 βαθμούς Κελσίου για περίπου 15-20 λεπτά. Αν ο φούρνος είναι ο απλός, με αντιστάσεις, θα χρειαστούν μερικά λεπτά παραπάνω (5 ή 10) συν το ότι στη μέση περίπου του χρόνου πρέπει να τα γυρίσουμε.

Γίνονται λίγο στεγνά και σκληρά, οπότε είναι καλύτερο να φαγωθούν με κάποιου είδους σάλτσα. Προσωπικά τα προτιμώ γιαουρτλού (απίθανο το γιαουρτλού με κεμπάμπ…) κυρίως γιατί είναι αρκετά καυτερά και το γιαούρτι βοηθάει στην κατάποση…

Σχετικά με το μείγμα των μπαχαρικών, έχω φτιάξει ένα βαζάκι (περίπου 150 ml) και το έχω να κάθεται στο ντουλάπι μου. Όταν νιώθω έτοιμη για τσαχπινιές, το χρησιμοποιώ και σε άλλα πιάτα, κυρίως κρέατος βεβαίως, αλλά και σε μια απίστευτη λευκή σάλτσα λαχανικών για ζυμαρικά που φτιάχνω (επίσης με γιαούρτι. Φαίνεται ότι το μείγμα μπαχαρικών αυτό είναι ερωτευμένο με το γιαούρτι.)

*μη σκούζετε τρομαγμένοι από τις ποσότητες, είναι προμήθειες για ένα χρόνο, συν κάποια 3-4 κιλά που θα μοιραστούν πεσκέσι σε φίλους και γνωστούς. Γκραν σουξέ οι φακές Φλωρίνης σας πληροφορώ.

**Σαίξπηρ, παρακαλώ. Ρωμαίος και Ιουλιέτα.

If you don't read Greek, use Google Translate or ask me for the recipe at effiegis(at)hotmail(dot)com.