Μπουφές για την ονομαστική μου εορτή

Ήταν στις 20 Ιανουαρίου, Ευθυμίου του Μεγάλου, βοήθειά σας.
Λίγοι άνθρωποι, από εκείνους που μαζί τους περνάω καλά. Αγαπημένοι θα έλεγα, ο καθένας για άλλο λόγο. Ελπίζω να μην έπληξαν, μιας και τα γούστα του ενός είναι αρκετά διαφορετικά από εκείνα του άλλου. Έλειπαν αρκετοί, από ασθένεια ή από κακή συγκυρία.
Κι ελπίζω να χόρτασαν… Τι να κάνω, μόνο ένα μπουφεδάκι προλάβαινα να στήσω.



Αυγοσαλάτα

Μερίδες: περίπου 1 κεσεδάκι των 250 gr
Χρόνος παρασκευής: 15 λεπτά (+ λίγη ώρα για το ψυγείο)

Υλικά

8 αυγά
6 κουταλιές της σούπας μαγιονέζα
2 κουταλιές της σούπας μουστάρδα απαλή
1 κουταλιά της σούπας άνιθο ψιλοκομμένο
4 κουταλιές της σούπας πολύ ψιλοκομμένο αγγουράκι τουρσί
Αλάτι, πιπέρι

Εκτέλεση

1. Βράζουμε τα αυγά σε κατσαρολάκι για περίπου 10 λεπτά, να σφίξουν καλά οι κρόκοι. Τα καθαρίζουμε και τα κόβουμε σε κύβους, όχι πολύ μικρούς.
2. Σε μπωλ ανακατεύουμε όλα τα υλικά μαζί, απαλά, να μην λιώσουν τα αυγά. Σερβίρεται κρύο, κατά προτίμηση από το ψυγείο, για να μην μυρίζει έντονα το αυγό.

Παντζαροσαλάτα

Μερίδες: περίπου μισό κιλό
Χρόνος παρασκευής: 15 λεπτά (+2 ώρες για το ψυγείο)

Υλικά

1 βάζο κονσερβαρισμένα παντζάρια ~450 gr
250 gr γιαούρτι στραγγιστό
3 κουταλιές της σούπας μαγιονέζα
3 σκελίδες σκόρδο λιωμένες
Ελαιόλαδο όσο πάρει
Αλάτι

Εκτέλεση

1. Στραγγίζουμε τα παντζάρια και τα ψιλοκόβουμε, σε κυβάκια μεγέθους ρεβιθιού. Τα βάζουμε σε ένα μπωλ
2. Προσθέτουμε τη μαγιονέζα, το γιαούρτι, το σκόρδο λιωμένο και λίγο λάδι, περίπου 2 κουταλιές της σούπας. Ανακατεύουμε.
3. Δοκιμάζουμε να θέλει αλάτι και προσθέτουμε λάδι, μέχρι να μην μπορεί άλλο να το «πιει» (όπως κάνουμε στο τζατζίκι).
4. Βάζουμε στο ψυγείο για περίπου δύο ώρες ή και παραπάνω, να «βγάλει» χρώμα το παντζάρι και να ροζίσει για τα καλά (αν και μπορεί να φαγωθεί και αμέσως). Σερβίρεται κρύο.

Κολοκυθοσαλάτα

Μερίδες: περίπου 1 κεσεδάκι των 250 gr
Χρόνος παρασκευής: 10 λεπτά

Υλικά

1 μεγάλο κολοκύθι
250 gr στραγγιστό γιαούρτι
2 κουταλιές της σούπας μαγιονέζα
2 κουταλιές της σούπας άνιθο ψιλοκομμένο
Ελαιόλαδο
Αλάτι

Εκτέλεση

1. Τρίβουμε τα κολοκύθια στο χοντρό τρίφτη και τα στύβουμε να βγάλουν τα υγρά τους. Πετάμε τα υγρά και βάζουμε το στυμμένο κολοκύθι σε ένα μπωλ
2. Προσθέτουμε τη μαγιονέζα, το γιαούρτι, τον άνιθο και λίγο λάδι, περίπου 1 κουταλιά της σούπας. Ανακατεύουμε.
3. Δοκιμάζουμε αν θέλει αλάτι και προσθέτουμε λάδι, μέχρι να μην μπορεί άλλο να το «πιει» (όπως κάνουμε στο τζατζίκι).
4. Βάζουμε στο ψυγείο για περίπου δύο ώρες να ανταλλάξουν αρώματα τα υλικά (αν και μπορεί να φαγωθεί και αμέσως). Σερβίρεται κρύο.

Σαλάτα σπανάκι-πορτοκάλι

Μερίδες: 6
Χρόνος παρασκευής: 15 λεπτά

Υλικά

1 σαλάτα κόκκινη κατσαρή (τύπου lollo rosso)
200 gr σπανάκι baby
Μισό ματσάκι ρόκα
1 πορτοκάλι, κατά προτίμηση ξινό
2 κουταλιές της σούπας σπόρους ρόδιου
Χυμός από μισό λεμόνι
1 κουταλιά της σούπας χυμός πορτοκαλιού
3 κουταλιές της σούπας σουσαμέλαιο
Αλάτι

Εκτέλεση

1. Καθαρίζουμε το πορτοκάλι από τη φλούδα και τη λευκή μεμβράνη ώστε να έχουμε μόνο τη σάρκα κάθε φέτας καθαρή. Αφαιρούμε τυχόν κουκούτσια.
2. Ανακατεύουμε σε σαλατιέρα τη γαλλική σαλάτα κομμένη με το χέρι, το σπανάκι, τη ρόκα κομμένη με το χέρι και το πορτοκάλι. Αλατίζουμε.
3. Χτυπάμε στο σέικερ το χυμό λεμονιού, το χυμό πορτοκαλιού και το σουσαμέλαιο. Περιχύνουμε τη σαλάτα και ανακατεύουμε καλά. Πασπαλίζουμε με τους σπόρους του ροδιού και το αφήνουμε μισή ώρα ν’ ανταλλάξουν γεύσεις τα λαχανικά.

Σουβλάκια Καπρέζε

Μερίδες: 12
Χρόνος παρασκευής: 10 λεπτά

Υλικά

12 ντοματίνια τσέρι
12 μποκοντσίνι μοτσαρέλας
12 φύλλα φρέσκο βασιλικό ή δυόσμο
1 φλιτζάνι ελαιόλαδο
½ κουταλάκι του γλυκού σουμάκ
1 κουταλάκι του γλυκού βασιλικό ξερό τριμμένο
Καλαμάκια για σουβλάκια
Αλάτι

Εκτέλεση

1. Σε ένα μπωλ ανακατεύουμε το λάδι, τον ξερό βασιλικό και το σουμάκ και στο μείγμα μαρινάρουμε τα μποκοντσίνι για δύο μέρες τουλάχιστον.
2. Πλένουμε και σκουπίζουμε με μια χαρτοπετσέτα τα ντοματίνια. Ξεπλένουμε με νερό τα μποκοντσίνι.
3. Περνάμε σε κάθε σουβλάκι ένα μποκοντσίνι, ένα φυλλαράκι βασιλικού κι ένα ντοματίνι.
4. Κόβουμε το κάτω μέρος ενός γκρέιπφρουτ, να στέκεται και καρφώνουμε επάνω τα σουβλάκια. Πασπαλίζουμε με ελάχιστο αλάτι και σερβίρουμε αμέσως.

Σουβλάκια ιταλικά

Μερίδες: 20
Χρόνος παρασκευής: 10 λεπτά

Υλικά

1 κόκκινη πιπεριά
100 gr τυρί προβολόνε κατσοκαβάλο (ή κασέρι τρικαλινό)
20 ελιές πράσινες γεμιστές με πιπεριά
Καλαμάκι για σουβλάκια

Εκτέλεση

1. Κόβουμε την πιπεριά σε κομμάτια μεγέθους γραμματοσήμου. Πρέπει να είναι τουλάχιστον 24. Αν δε φτάσει η μία πιπεριά χρησιμοποιείστε και δεύτερη.
2. Κόβουμε το τυρί σε κυβάκια. Πρέπει να βγουν είκοσι.
3. Περνάμε σε κάθε σουβλάκι ένα κομμάτι πιπεριάς, έναν κύβο τυριού και μια ελιά.
4. Κόβουμε το κάτω μέρος ενός γκρέιπφρουτ, να στέκεται και καρφώνουμε επάνω τα σουβλάκια. Σερβίρουμε αμέσως.


Σουβλάκια γερμανικά

Μερίδες: 20
Χρόνος παρασκευής: 20 λεπτά

Υλικά

2 χωριάτικα λουκάνικα
1 ξυνόμηλο
Οδοντογλυφίδες

Εκτέλεση

1. Κόβουμε το λουκάνικο σε ροδέλες ένα δάχτυλο χοντρές. Σωτάρουμε σε αντικολλητικό τηγάνι, χωρίς άλλο λίπος εκτός από το δικό τους.
2. Πλένουμε το μήλο, το κόβουμε σε πολύ λεπτές φέτες (μισό εκατοστό) και κόβουμε κάθε φέτα σε μέγεθος γραμματοσήμου. Περιχύνουμε με χυμό λεμονιού.
3. Περνάμε σε κάθε οδοντογλυφίδα ένα κομμάτι λουκάνικο, ένα φετάκι μήλο και ένα κομμάτι λουκάνικο.
4. Κόβουμε το κάτω μέρος ενός γκρέιπφρουτ, να στέκεται και καρφώνουμε επάνω τις οδοντογλυφίδες. Σερβίρουμε αμέσως.


Σουβλάκια παιδικά

Μερίδες: 20
Χρόνος παρασκευής: 10 λεπτά

Υλικά

200 gr τυρί Gouda φραντζόλα
200 gr αλλαντικό βραστής γαλοπούλας
20 αγγουράκια τουρσί ανθός
Καλαμάκια για σουβλάκια

Εκτέλεση

1. Κόβουμε το τυρί σε κύβους. Χρειαζόμαστε 40 από αυτούς.
2. Κόβουμε τη γαλοπούλα σε τριγωνάκια. Χρειαζόμαστε 40 από αυτά.
3. Περνάμε σε κάθε σουβλάκι ένα τριγωνάκι γαλοπούλας με τη μύτη προς τα κάτω, έναν κύβο τυρί, ένα αγγουράκι, έναν κύβο τυρί κι ένα τριγωνάκι γαλοπούλας με τη μύτη προς τα πάνω.
4. Κόβουμε το κάτω μέρος ενός γκρέιπφρουτ, να στέκεται και καρφώνουμε επάνω τα σουβλάκια. Σερβίρουμε αμέσως.

Πατατούλες φούρνου ψημένες με γάλα και ντομάτα

Μερίδες: 6-8
Χρόνος: 45 λεπτά

Υλικά

1 Kgr πατατούλες στρογγυλές φούρνου
1 μεγάλο κρεμμύδι
1 μέτρια ντομάτα ή 100 gr χυμό ντομάτας
200 ml φρέσκο γάλα
2 κουταλιές της σούπας άνηθο ψιλοκομμένο
½ φλιτζάνι του τσαγιού λάδι
1 ½ ποτήρι νερό
Αλάτι, πιπέρι

Εκτέλεση

1. Καθαρίζουμε τις πατάτες, τις βάζουμε σε ένα πυρέξ και τις αλατοπιπερώνουμε (ή αν έχουμε κατεψυγμένες, τις βάζουμε χωρίς να τις αποψύξουμε κατευθείαν στο πυρέξ για το αλατοπιπέρωμα).
2. Καθαρίζουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο και το περνάμε από το μούλτι ή τον τρίφτη του κρεμμυδιού, μαζί με τη ντομάτα, ως να γίνουν ένας ομοιόμορφος χυλός.
3. Σε ένα μπολ ανακατεύουμε καλά το χυλό λαχανικών, το γάλα, το λάδι και τον άνηθο. Περιχύνουμε με το μείγμα τις πατάτες.
4. Σκεπάζουμε τις πατάτες με αλουμινόχαρτο και ψήνουμε για περίπου μισή ώρα με 45 λεπτά, στον αέρα, στους 300 βαθμούς. Δοκιμάζουμε με ένα πιρούνι, γιατί ο χρόνος εξαρτάται από το είδος της πατάτας. Πέντε λεπτά πριν το τέλος, τις ξεσκεπάζουμε να ροδίσουν. Καλό θα είναι η σάλτσα να μην έχει στεγνώσει εντελώς. Αν αυτό συμβεί προσθέτουμε ελάχιστο νεράκι. Σερβίρονται ζεστές.

Ντολμαδάκια

Μερίδες: 6
Χρόνος: 2 ώρες

Υλικά

1 βάζο αμπελόφυλλα (~50 αν έχετε φρέσκα)
1 1/2 φλιτζάνι ρύζι για σούπα
150 gr κιμά μοσχαρίσιο
1 μικρό κρεμμύδι ψιλοκομμένο
2 κρεμμυδάκια φρέσκα ψιλοκομμένα
1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο + 1/2 ακόμη
2 κουταλιές της σούπας δυόσμο ξερό τριμμένο
3 κουταλιές της σούπας άνιθο φρέσκο ψιλοκομμένο
Αλάτι, πιπέρι

Εκτέλεση

1. Σε ρηχή κατσαρόλα βάζουμε νερό να κάψει, χωρίς να βράσει και βουτάμε μέσα τα αμπελόφυλλα λίγα-λίγα. Τα αφήνουμε για περίπου 15-20 δευτερόλεπτα και τα αφαιρούμε αμέσως. Τοποθετούμε τα ζεματισμένα αμπελόφυλλα σε τρυπητό, να στραγγίξουν. Κρατάμε κατά μέρος τα μικρά φύλλα, που δε μπορούν να τυλιχτούν και κόβουμε τα κοτσάνια από τα μεγαλύτερα
2. Διαλέγουμε τα μεγαλύτερα από τα μικρά φύλλα και με αυτά καλύπτουμε τον πάτο μιας κατσαρόλας με χοντρό πάτο.
3. Σε μεγάλο μπωλ βάζουμε το κρεμμύδι και τα κρεμμυδάκια, το ρύζι καθαρισμένο και πλυμένο μια-δυο φορές, τον κιμά, το δυόσμο, τον άνηθο, το 1/2 φλιτζάνι λάδι, αλάτι και πιπέρι κατά βούληση. Ζυμώνουμε τη γέμιση καλά και τέλος προσθέτουμε ένα φλιτζάνι νερό. Ανακατεύουμε με κουτάλι ως να γίνει νερουλή κι ομοιόμορφη.
4. Τυλίγουμε τα ντολμαδάκια ως εξής: Κρατάμε στην παλάμη μας ένα ζεματισμένο φύλλο με τα νεύρα του φύλλου προς τα πάνω. Βάζουμε κοντά στο κοτσάνι του φύλλου ένα κουταλάκι του γλυκού γέμιση ή και περισσότερη, αναλόγως του μεγέθους του φύλλου. Διπλώνουμε από πάνω πρώτα το υπόλοιπο του κοτσανιού, μετά ό,τι περισσεύει αριστερά και δεξιά και στο τέλος ρολάρουμε το ντολμά να κλείσει Τοποθετούμε τα ντολμαδάκια στην κατσαρόλα σφιχτά το ένα κοντά στο άλλο, σε όχι περισσότερες από τρεις στρώσεις.
5. Όταν τελειώσουμε με το τύλιγμα, πασπαλίζουμε με λίγο επιπλέον αλάτι, και προσθέτουμε το υπόλοιπο λάδι και νερό ως ίσα να σκεπαστούν τα ντολμαδάκια. Βάζουμε πάνω από το ντολμαδάκια ένα ρηχό πιάτο, σκεπάζουμε την κατσαρόλα με το καπάκι της και το βάζουμε στο μάτι σε μέτρια σκάλα. Το αφήνουμε να σιγοβράζει, ανοίγοντας το καπάκι όσο το δυνατόν λιγότερες φορές, ίσα για να προσθέσουμε νεράκι, αν σωθεί. Σε περίπου μία ώρα είναι έτοιμο. Σερβίρονται κρύα ή ζεστά, με κρέμα αυγολέμονο, σκέτο αυγολέμονο, γιαούρτι ή μαγιονέζα, ή μια πρόχειρη σως από ένα φλιτζάνι κρέμα γάλακτος στην οποία διαλύουμε τρεις κουταλιές της σούπας μουστάρδα απαλή.

Μίνι Τιμπάλο (Παστιτσάκια-σουφλεδάκια)

Μερίδες: 24
Χρόνος παρασκευής: 10 λεπτά

Υλικά

1 πακέτο μακαρονάκι κοραλλάκι
200 gr τυρί ρεγκάτο τριμμένο
250 gr μπαίηκον ρολό
1 μεγάλη ώριμη ντομάτα
1 πιπεριά κεράτο

Για τη σάλτσα Μορνέ
3 αυγά6 κουταλιές της σούπας βούτυρο ή φυτίνη8 κουταλιές της σούπας κοφτές αλεύρι για όλες τις χρήσεις1 λίτρο γάλα φρέσκοΑλάτι, πιπέρι, μοσχοκάρυδο

Εκτέλεση

1. Βράζουμε το κοραλλάκι σύμφωνα με τις οδηγίες του πακέτου. Δεν πρέπει να παραβράσει γιατί θα χάσει το σχήμα του.
2. Κόβουμε το μπάιηκον, τη ντομάτα και την πιπεριά σε κύβους και τα ανακατεύουμε στο κοραλλάκι.
1. Ετοιμάζουμε τη μπεσαμέλ: σε ένα κατσαρολάκι ζεσταίνουμε το γάλα ελαφρά, να μην βράσει όμως. Ταυτόχρονα σε δεύτερο κατσαρολάκι και σε μέτρια προς δυνατή φωτιά βάζουμε το βούτυρο να λειώσει χωρίς να κάψει και προσθέτουμε το αλεύρι. Ανακατεύουμε καλά, ως το αλεύρι ν’ αρχίσει να καβουρδίζεται ελαφρά. Προσθέτουμε λίγο-λίγο το γάλα, ανακατεύοντας καλά, να μην πιάσει και να μην σβολιάσει, ως να πάρει μια βράση. Αποσύρουμε από τη φωτιά.
2. Βρέχουμε ένα πιάτο με λίγο νεράκι, σπάμε μέσα τα αυγά και τα χτυπάμε με πιρούνι ή αυγοδάρτη για περίπου πέντε λεπτά. Προσθέτουμε αλάτι, πιπέρι και μοσχοκάρυδο και μετά δύο ή τρεις κουταλιές από τη ρου, μία-μία τη φορά συνεχίζοντας το χτύπημα. Κατόπιν, ενσωματώνουμε το μίγμα αυγού στη ρου ανακατεύοντας καλά.
3. Ενσωματώνουμε στη ρου και το τριμμένο τυρί και κατόπιν και το κοραλλάκι με το μπαίηκον και τα μανιτάρια.
4. Γεμίζουμε με το μίγμα των ζυμαρικών δύο ταψάκια για κεκάκια (muffin tin) ελαφρά βουτυρωμένα και ψήνουμε για 20 λεπτά στους 300 βαθμούς. Αφήνουμε να κρυώσει και ξεφορμάρουμε πολύ προσεκτικά, να διατηρήσουν το σχήμα τους. Ταιριάζουν ωραία με μια ελαφριά σάλτσα ντομάτας αρωματισμένη με βασιλικό ή δυόσμο, αλλά τρώγονται και σκέτα.

Σνίτσελ κοτόπουλου πανέ

Μερίδες: 4
Χρόνος παρασκευής: 1 ώρα +2 ώρες για το ψυγείο

Υλικά

2 κομμάτια στήθος κοτόπουλο χωρίς πέτσα
1 φλιτζάνι αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2 αυγά
½ φλιτζάνι γάλα εβαπορέ
2 φλιτζάνια κορν φλέικς καλαμποκιού χωρίς ζάχαρη
2 φλιτζάνια τριμμένη παρμεζάνα
2 κουταλάκια του γλυκού σκόνη μουστάρδας
Αλάτι, πιπέρι
Λάδι για το τηγάνισμα

Εκτέλεση

1. Με κοφτερό μαχαίρι για φιλετάρισμα, κόβουμε στα δύο τα στήθη του κοτόπουλου ώστε να έχουμε τέσσερα λεπτά φιλέτα. Χτυπάμε με το σφυρί της κουζίνα να ανοίξουν λίγο περισσότερο.
2. Βάζουμε σε ένα μπωλ το αλεύρι. Σε δεύτερο μπωλ χτυπάμε τα αυγά με το γάλα και αλατίζουμε ελάχιστα. Στο τρίτο μπωλ ανακατεύουμε τα κορν φλέικς τριμμένα στο μούλτι, την παρμεζάνα και τη μουστάρδα.
3. Αλατοπιπερώνουμε τα φιλέτα, τα αλευρώνουμε, τα βουτάμε στο μίγμα αυγού και τέλος τα ρολάρουμε στο μίγμα της παρμεζάνας, να καλυφθούν καλά. Τα βάζουμε σε μπωλ που σκεπάζει καλά, με λαδόκολλες ανάμεσά τους, να μην κολλήσουν και τα ψύχουμε για δύο ώρες τουλάχιστον, να κολλήσει καλά το πανάρισμά τους.
4. Τηγανίζουμε σε καυτό λάδι, να ροδίσουν, όχι περισσότερο από ένα δύο λεπτά από κάθε πλευρά.
Τα βάζουμε σε ταψάκι στρωμένο με λαδόκολλα και ψήνουμε στους 300 βαθμούς, σε φούρνο με αέρα, για περίπου δεκαπέντε λεπτά, να ψηθούν ως το κέντρο. Σερβίρονται ζεστά, αλλά και κρύα τρώγονται αρκετά ευχάριστα.

Πιτσιρίκια μπιφτεκάκια

Μερίδες: 4
Χρόνος παρασκευής: 1 ώρα


Υλικά

300 gr κιμά μοσχαρίσιο, περασμένο δύο φορές από τη μηχανή
Μπαγιάτικο ψωμί*
1 αυγό
1 μεγάλο κρεμμύδι
3 κουταλιές της σούπας μαϊντανό ψιλοκομμένο
1 κουταλιά της σούπας δυόσμο ψιλοκομμένο
2 κουταλιές της σούπας ξύδι
2 κουταλιές της σούπας γάλα
3 κουταλάκια του γλυκού πάπρικα γλυκειά
1 φλιντζανάκι του καφέ ελαιόλαδο
Αλάτι, πιπέρι,

*Το ψωμί πρέπει να είναι ίσου όγκου με τον κιμά. Υπολογίστε με το μάτι.

Εκτέλεση

1. Σε ένα μπολ βάζουμε το ψωμί και το σκεπάζουμε με νερό βρύσης. Το αφήνουμε να μουλιάσει καλά. Ύστερα το στύβουμε, και το περνάμε από τον χοντρό τρίφτη.
2. Καθαρίζουμε το κρεμμύδι και το τρίβουμε στον τρίφτη του κρεμμυδιού ή στο μούλτι, ως να γίνει πολτός.
3. Σε δεύτερο μπολ, βάζουμε, τον κιμά, το τριμμένο ψωμί, το κρεμμύδι, το αυγό, το μαϊντανό, το δυόσμο, το ξύδι, το ελαιόλαδο, τη γλυκειά πάπρικα και αλάτι, πιπέρι όσο μας αρέσει.
4. Ζυμώνουμε καλά.
5. Προσθέτουμε το γάλα και ξαναζυμώνουμε. Αυτό ο ελιγμός είναι για να μην κόψει το γάλα από το ξύδι.
6. Πλάθουμε μπιφτέκια σε μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από κεράσι, μικρότερο ακόμη κι από κεφτέ και τα βάζουμε σε ελαφρά λαδωμένο ταψί. Δε χρειάζεται να έχουν απόσταση μεταξύ τους, γιατί στο ψήσιμο θα «μαζέψουν» και δεν θα κολλήσουν μεταξύ τους.
7. Ψήνουμε στον αέρα στους 250 βαθμούς για περίπου 20 λεπτά, ή στον φούρνο αντίστασης στους 300 βαθμούς για 25 λεπτά, γυρίζοντάς τα λίγο πριν τα βγάλουμε, για να ροδίσουν κι από την άλλη πλευρά.

Σουβλάκια με λουκάνικα Βιέννης

Μερίδες: 20
Χρόνος παρασκευής: 25 λεπτά (+2 ώρες για το μαρινάρισμα)

Υλικά

20 λουκανικάκια Βιέννης
10 φέτες μπαίηκον
1 ρίζα φινόκιο (μαραθόριζα)
Οδοντογλυφίδες
6 κόκκους μαύρο πιπέρι
6 κόκκους μαραθόσπορου
¼ κουταλάκι του γλυκού σπόρους γλυκάνισου
1 φλυτζανάκι του καφέ ούζο

Εκτέλεση

1. Ετοιμάζουμε τη μαρινάτα: Σε ένα βαθύ μπωλ ανακατεύουμε τα μπαχαρικά και το ούζο και προσθέτουμε νερό ως τη μέση του μπωλ.
2. Κόβουμε το φινόκιο σε κομμάτια μεγέθους γραμματοσήμου. Πρέπει να είναι τουλάχιστον 20.
3. Κόβουμε τις φέτες του μπαίηκον στα δύο κατά πλάτος ώστε να έχω 20 κοντές και φαρδιές φέτες.
4. Τυλίγουμε κάθε λουκανικάκι σε μια φέτα μπαίηκον, το περνάμε σε μια οδοντογλυφίδα και στερεώνουμε τη «ραφή» με ένα κομμάτι φινόκιο.
5. Βάζουμε τις οδοντογλυφίδες μέσα στο μπωλ με τη μαρινάτα, τις σκεπάζουμε και τις αφήνουμε τουλάχιστον δύο ώρες, αν γίνεται και ολονυχτίς.
6. Ψήνουμε στο γκριλ, πέντε λεπτά από κάθε πλευρά. Κόβουμε το κάτω μέρος ενός γκρέιπφρουτ, να στέκεται και καρφώνουμε επάνω τις οδοντογλυφίδες. Σερβίρονται ζεστά.

Μπουρμπουρέλια (σαλάτια οσπρίων ή πολυσπόρια)

Μερίδες: 4
Χρόνος παρασκευής: ακαθόριστος

Υλικά

Από ένα φλιτζάνι βρασμένα και στραγγισμένα: φακές, φασόλια γίγαντες, ρεβίθια, καλαμπόκι, κόκκινα φασόλια, στάρι.
Αλάτι, ξύδι, σουσαμέλαιο

Εκτέλεση

1. Ανακατεύουμε καλά σε ένα μπωλ και αφήνουμε στο ψυγείο για περίπου δύο ώρες, να μαριναριστούν. Σερβίρουμε κρύα.


Ταρτάκια λεμόνι

Μερίδες: 24 τετραγωνάκια
Χρόνος παρασκευής: 50 λεπτά

Υλικά

2 πακέτα μπισκότα γεμιστά Παπαδοπούλου με άρωμα λεμόνι
100 gr βούτυρο (όχι soft)
2 φλιτζάνια ζάχαρη άχνη
4 μεγάλα αυγά
Ξύσμα από ένα λεμόνι
½ φλιτζάνι χυμό λεμονιού
¼ φλιτζάνι αλεύρι
Επιπλέον ζάχαρη άχνη για το στόλισμα

Εκτέλεση

1. Τρίβουμε τα μπισκότα το μούλτι να γίνουν σαν αλεύρι. Σε ένα κατσαρόλι, λιώνουμε το βούτυρο, χωρίς να κάψει και το προσθέτουμε στα μπισκότα. Ανακατεύουμε καλά με ένα πιρούνι να γίνει μια ομοιόμορφη μάζα.
2. Απλώνουμε το μίγμα μπισκότου σε μια φόρμα τετράγωνη, πιέζοντας με τα δάχτυλα να καλυφτεί ο πάτος, αλλά και τα πλαϊνά σε ύψος περίπου μισό δάχτυλο.
3 Ετοιμάζουμε την κρέμα λεμονιού. Χτυπάμε στο μίξερ τα αυγά για περίπου πέντε λεπτά και προσθέτουμε λίγο-λίγο το χυμό, το ξύσμα, τη ζάχαρη και το αλεύρι.
3. Απλώνουμε την κρέμα λεμονιού πάνω στη βάση μπισκότου και ψήνουμε για 20 λεπτά στους 180 βαθμούς. Το αφήνουμε να κρυώσει εντελώς και μετά το κόβουμε σε τετράγωνα κομμάτια. Σερβίρεται πασπαλισμένο με ζάχαρη άχνη.

Κεράσματα με μπισκότο σε διάφορες γεύσεις

Μερίδες: περίπου 20 κομμάτια
Χρόνος: 30 λεπτά +1 ώρα για ψυγείο

Υλικά

2 πακέτα Γεμιστά Μπισκότα με κρέμα λεμόνι ή πορτοκάλι των 200 gr (σύνολο 400 gr)
150 gr τυρί κρέμα τύπου Φιλαδέλφεια
Χρωματιστά στολίδια από ζάχαρη (sprinkles)

Εκτέλεση

1. Βάζουμε τα μπισκότα στο μούλτι ολόκληρα, μαζί με τη γέμισή τους, και τα δουλεύουμε ως να γίνουν σκόνη.
2. Σε ένα μπολ, ζυμώνουμε με το χέρι τη σκόνη μπισκότου και το τυρί κρέμα ως να γίνει μια ομογενής απαλή ζύμη.
3. Πλάθουμε μικρές μπαλίτσες, περίπου 20 ή 24, και τις αφήνουμε σε αντικολλητικό χαρτί. Στολίζουμε με τα sprinkles και βάζουμε τις μπαλίτσες για μια ώρα στο ψυγείο να σφίξουν.


Εκτός αυτών στο μπουφεδάκι υπήρχε ακόμη ένα πιάτο με πίτες τορτίγιας, μπαγκέτα γαλλική και μικρά κριθαρένια παξιμαδάκια και μια πιατέλα, με πιπεριές Φλωρίνης ψητές ξιδάτες, καρδιές χουρμαδιάς και baby καρότα βραστά. Και πολύ κρασί, πολλή μπυρα, πολύ κέφι και πολύ καλή διάθεση.

Μερικές φωτό τώρα:




Τα κρεατικά



Τα συνοδευτικά και τα σαλατικά



Τα συνοδευτικά και τα σαλατικά, υπό άλλη γωνία



Όλος ο θίασος για το ανκόρ



Δεν πρόλαβα να φωτογραφήσω την τάρτα, κυρίως γιατί δε μου πέρασε από το μυαλό. Κι όταν πήγα να φωτογραφήσω το τελευταίο κομμάτι που είχε μείνει, αργά τη νύχτα, όταν όλοι οι καλεσμένοι μου είχαν φύγει, ανακάλυψα ότι κάποιος (μάλλον εγώ, τώρα που το σκέφτομαι) είχε ρίξει πάνω του ένα κομμάτι τούρτα... Τι να κάνεις. Αυτά έχουν τα ατυχήματα.

Καλή Χρονιά με...

... το πιο μπελαλίδικο γλυκό που έχω φτιάξει ποτέ. Το είχα ξαναφτιάξει στο παρελθόν και μάλιστα είχα τραβήξει και μια μικρή φωτογραφία με κινητό τηλέφωνο, αλλά ήταν θολή. Επιπλέον εκείνη ήταν η πρώτη μου προσπάθεια, από τότε πήγα τα πράγματα ένα βηματάκι παραπέρα. Φέτος είπα να το φτιάξω για την Πρωτοχρονιά. Χαλάλι του 2010, που μπήκε βιαστικό και ασυγκράτητο. Για να δούμε τι θα μας επιφυλάσσει..

Φυσικά, ούτε και αυτές οι φωτογραφίες είναι καλές. Άλλες είναι θολές κι άλλες σκοτεινές κι όλες έχουν κακό φόντο. Αλλά το γούσταρα τόσο πολύ έτσι εντυπωσιακό που έγινε το Ζελέ Ουράνιο Τόξο, που είπα ότι θα τις ανεβάσω στο μπλογκ κι ότι θέλει ας γίνει. Έτοιμοι;



Αποτελείται από στρώσεις ζελέ, με ενδιάμεσες στρώσεις από ζελέ ανακατεμένο με γιαούρτι. Αποκτά έτσι μια κρεμώδη υφή, που μαζί με τη δροσιά του ζελέ είναι εξαιρετική. Ειδικά μετά από μια μέρα γαλοπουλοκραιπάλης.




Χρησιμοποίησα μια φόρμα για κέικ. Το σχέδιο έλεγε ότι χρειαζόμουν 12 στρώσεις, έξι ζελέ κι έξι ζελέ-γιαούρτι. Όμως την πάτησα, διότι δεν είχα υπολογίσει ότι η φόρμα του κέικ δεν είναι σαν το Σύμπαν, πεπερασμένη άνευ περάτων. Και κάποια στιγμή στη δέκατη στρώση, την πορτοκαλιά, ανακάλυψα ότι δεν είχα άλλο χώρο στη φόρμα. Σακρεμπλέ. Κι έμεινα με τις δέκα.



Είναι όλο φτιαγμένο με ζελέ κεράσι και λεμόνι. Στη μοβ στρώση έβαλα στο ζελέ κεράσι αντί για κρύο νερό, μπλε Gatorade. Τη μπλε στρώση την έκανα με φύλλα ζελατίνης και μπλε χρώμα. Την πράσινη με ζελέ λεμόνι και Gatorade πάλι. Την κίτρινη με ζελέ λεμόνι σκέτο και την πορτοκαλιά με ζελέ κεράσι και κίτρινο χρώμα. Η κόκκινη στρώση που λείπει θα ήταν σκέτο ζελέ κεράσι, ίσως ενισχυμένο λίγο με κόκκινο χρώμα (γενικά τα χρώματα στο έτοιμο ζελέ δε μου πολυαρέσουν).



Το μεγαλύτερο κομπλιμέντο γι' αυτό το γλυκό το πήρα από ένα φίλο της αδελφής μου, ένα γλυκύτατο πλάσμα που αγαπώ πολύ. Όταν συνειδητοποίησε ότι το γλυκό το είχα φτιάξει και δεν ήταν αγοραστό, διαμαρτυρήθηκε, πώς τον αφήναμε να το τρώει με μεγάλες κουταλιές; Κι ύστερα άρχισε να το τρώει σιγά-σιγά, σχεδόν να το τσιμπολογάει. Κατασυγκινήθηκα, η θείτσα. Τι να κάνουμε, έχουμε κι εμείς τις ευαίσθητες χορδές μας.

Καλή Χρονιά σε όλους.

Τσάι Αναρρώσεως - Τσάι Αναψυχής

Σας αρέσει το τσάι; Εμένα προσωπικά... Δεν ξέρω. Ίσως είναι τα σύνδρομα τα παιδικά, όπου τσάι ίσον αρρώστια, φιδές, ντεπόν σιρόπι, καταπίεση. Από την άλλη, ειδικά τις μέρες που έρχονται, γιορτινές, μέρες ηρεμίας στο σπίτι, είναι ωραία να έχεις κάτι ζεστό να πιεις κοιτώντας από το παράθυρο, με τις παντόφλες-ζωάκια στα πόδια και τις πιτζάμες φλις. Έχω άδικο;



Για να πω την αλήθεια μου, το παλιό σκούρο, "ευρωπαϊκό" τσάι που με πότιζε η γιαγιά μου στην παραμικρή υποψία σιναχιού δεν μοιάζει σε τίποτε με τις λεπτές γεύσεις που υπάρχουν πλέον διαθέσιμες στην αγορά. Εκείνο το παλιό μαύρο τσάι, το κλασσικό Λίπτον, το επονομαζόμενο και "τσάι αναρρώσεως", ήταν μια αηδία και μισή, ένα πράμμα με γεύση σα στουπέτσι, πικρό σα διάολος και φαρμακευτικό όσο δεν παίρνει. Το ελληνικό τσάι, του βουνού που λέμε, ήταν πιο υποφερτό, αλλά και πάλι η παρουσία του είχε συνδυαστεί με πρησμένες αμυγδαλές και απουσία από τη χορωδία του σχολείου (ένα από τα πράγματα για τα οποία μισώ τις αμυγδαλές μου είναι και αυτό, μιας και η χορωδία ήταν η αγαπημένη μου τεμπελιά εκείνη την εποχή).



Τώρα τα πράγματα είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα. Μπορείς να διαλέξεις ανάμεσα σε μια πληθώρα γεύσεων, που κάνει το μαυριδερό νερόπλυμα να καταπίνεται αγόγγυστα. Υπάρχουν στιγμές το χειμώνα που ένα καλό φλιτζάνι Earl Grey (μαύρο τσάι με άρωμα περγαμόντο) μπορεί να αντικαταστήσει τον απογευματινό μου καφέ. Και μάλιστα χωρίς να χρειάζομαι ταυτοχρόνως αντιπυρετικό.



Ακόμη κι αν υπάρχει στο σπίτι μόνο το παλιό στουπέτσι Λίπτον, ακόμη και τότε, έχουμε μάθει πια να αντιμετωπίζουμε την κατάσταση από μόνοι μας κι από τσάι αναρρώσεως να το μετατρέπουμε εύκολα σε τσάι αναψυχής. Με μια φέτα λεμόνι ας πούμε, ή ανακατεύοντας το τσάι αντί με το κουταλάκι, με ένα ξυλάκι κανέλας. Το άρωμα που παίρνει από την κανέλα είναι πολύ διακριτικό και το λεμόνι, οσοδήποτε λίγο κι αν ρίξεις, ξανοίγει κάπως το απαίσιο μαυριδερό χρώμα του τσαγιού.



Κανέλα, λεμόνι, ζάχαρη. Υπάρχει και το γάλα θα μου πείτε. Εντάξει, αλλά όπως είπε κι ο Νταν Μπράουν στον Κώδικα Νταβίντσι -κι όλες οι νεόπλουτες κι αισθαντικές κυράδες αναφώνησαν εκστασιασμένες "ωωωωω, μα τι τσέτερμαν είναι αυτός ο Μπράουν που ξέρει και βάζει τέτοια κομψά πράγματα στα βιβλία του;"- αλλά όχι για το Earl Grey. Το άρωμα των εσπεριδοειδών δεν ταιριάζει με το γάλα...



Και φυσικά, μιας και με το τσάι αναψυχής διασκεδάζουμε την αίσθηση της γεύσης, γιατί να μην το συνοδεύσουμε και με ένα μικρό γλυκάκι, διακριτικό στη γεύση του όσο και τα αρώματα του τσαγιού; Όχι τίποτε βαρύ, με κρέμες και μαρμελάδες, όπως συνηθίζουν έξω, αλλά κάτι πιο κομψό, πιο λεπτεπίλεπτο, πιο...



Ακριβώς αυτό έψαχνα τελικά. Δεν είναι τέλειο το παλμιέ με το τσάι; Ένα μικροσκοπικό μπισκοτάκι, που δεν είναι καν μπισκοτάκι, με τραγανή ζάχαρη ανάμεσα στις πτυχές του κι ένα απαλό άρωμα κανέλας. Βουτυράτη ζύμη, φουσκωτή, σφολιατένια.



Κι έχει και σχήμα καρδούλας. Να το μοιραστείς με τον αγαπημένο σου, χουχουλιάζοντας αγκαλιά. Τι άλλο είναι οι γιορτές από αυτό;

Αυγά με σάλτσα μανιταριών / Eggs in mushroom sauce

Τελικά αποδείχτηκε ότι η αδελφή μου είχε ένα μικρό δίκιο, όταν μου έλεγε ότι τα μανιτάρια στιφάδο είναι πιο πολύ σάλτσα παρά πιάτο από μόνα τους. Αποδείχτηκε... τέλος πάντων. Εμένα μου αρέσουν και σκέτα. Ήρθε όμως μια μέρα, τις προάλλες, που δεν έφτανε μια κουταλίτσα στιφάδο για να χορτάσουν δυο ξελιγωμένες από την πείνα εργαζόμενες τριαντάρες. Οπότε, τι κάνουμε τώρα, κυρία μου;

Απλό. Βράζουμε λίγο περισσότερο το στιφάδο να πήξει καλά σαν σάλτσα, βράζουμε και δύο ή τρία αυγά για τον κάθε συνδαιτυμόνα, φροντίζουμε να υπάρχει και μια ντοματοσαλάτα με μπόλικη φέτα και έτοιμο το γκουρμέ πιάτο. Αν κι έχω την υποψία, ότι πριν από το γκουρμέ της Ευθυμίας έχουν προηγηθεί αιώνες νοτιοασιατικής κουζίνας. Τα περισσότερα πιάτα στο Foodgawker και το Tastespotting έχουν για στολίδι τους μισό βραστό αυγό...

Τέλος πάντων, εμένα μου άρεσε πολύ. Η γλυκιά, πλούσια γεύση του μανιταριού και της σάλτσας έδεσε τέλεια με το χορταστικό κρόκο του αυγού. Ήρθε και το φρέσκο ψωμί κι η δροσερή σαλατούλα κι έγινε ένα γεύμα, τεφαρίκι. Όπως θα έλεγε κι η μακαρίτισσα η Ποντία μου γιαγιά, αραήκα. Χόρτασα αλλά να 'χα κι άλλο, θα πει.

Μανιτάρια στιφάδο

Μερίδες: 2
Χρόνος παρασκευής: 10 λεπτά (+45 λεπτά για τη σάλτσα)

Υλικά

6 αυγά
6 κουταλιές της σούπας μανιτάρια στιφάδο (η συνταγή εδώ)
Αλάτι, πιπέρι

Εκτέλεση

1. Βράζουμε τα αυγά σε κατσαρολάκι, τα σκεπάζουμε με νερό, προσθέτουμε μια καλή πρέζα αλάτι και τα βάζουμε σε δυνατή φωτιά. Μόλις το νερό βράσει, μετράμε 8 λεπτά και τα αποσύρουμε. Ρίχνουμε αμέσως κρύο νερό στα αυγά, τα ξεφλουδίζουμε τα κόβουμε στη μέση και τα μοιράζουμε σε δύο πιάτα. Αλατοπιπερώνουμε ελαφρά.
2. Όσο να βράσουν τα αυγά, βάζουμε σε ένα κατσαρολάκι το στιφάδο και το ζεσταίνουμε ως να πάρει βράση. Χαμηλώνουμε τη φωτιά και το αφήνουμε να πιει τα πολλά υγρά του, ως να γίνει μια μετρίως πηχτή σάλτσα. Μοιράζουμε το στιφάδο πάνω στα κομμένα αυγά και σερβίρουμε.

Συμβουλές, τώρα -αν και η εκτέλεση είναι φανερά ευκολότατη, αλλά έτσι για να έχω κάτι παραπάνω να γράψω: πρώτον για τα αυγά. Σελίδες και μελάνι και πίξελ έχουν καταναλωθεί προκειμένου να βρεθεί επιτέλους η συνταγή για το τέλειο βραστό αυγό. Χαλάλι τους, και δε θέλω να γίνω ο μέγιστος αυγοσέφ (υπάρχει ένας τέτοιος, Γάλλος, αλλά ξεχνάω το όνομά του). Το μόνο που κάνω είναι να έχω τα αυγά σε θερμοκρασία δωματίου πριν τα βάλω να βράσουν ή/και να ρίξω λίγο αλάτι στο νερό τους. Το αλάτι τα βοηθάει να μην σκάσουν πολύ κι αν σκάσουν συνήθως δεν χύνονται σε εκτρωματικά σχήματα... Επίσης το κρύο νερό βοηθάει να τα ξεφλουδίσουμε πιο εύκολα. Και τα 8 λεπτά είναι ο χρόνος στον οποίο θέλει ο κρόκος του αυγού για να φτάσει σ' εκείνη την κιτρινοπορτοκαλί κατάσταση, ένα χιλιοστό του βήματος πριν σφίξει εντελώς.

Σε κάθε περίπτωση, γράψτε με κανονικά αν σας κάνει κέφι και βράστε τρία αυγά. Δεν πρόκειται να παρεξηγηθώ.

Για τη σάλτσα, καλό θα ήταν τα μανιτάρια να μην είναι κομμένα σε όγδοα όπως λέει η συνταγή του στιφάδου, αλλά σε πιο μικρά κομμάτια. Κι επίσης να κρατήσουμε λίγο το χέρι στο αλατοπίπερο που ρίχνουμε στα αυγά, γιατί η σάλτσα είναι κάπως πικάντικη και δε θα χρειαστεί περισσότερο.

Θέλει, όπως είπα και στην αρχή, φρέσκο ψωμί, κατά προτίμηση χωριάτικο -και γιατί να μην πάρετε μια μπαγκέτα, να την κόψετε κατά μήκος και να τη γεμίσετε με αυγά και σάλτσα; Σάντουιτς εκλεκτό και για το γραφείο μοναδικό...- και μια σαλατούλα, χωριάτικη με φέτα. Το τυρί θα το βοηθήσει πολύ. Κι ένα μαρουλάκι βέβαια δε θα του κάτσει κι άσχημα, με το φρέσκο του το κρεμμυδάκι. Πιείτε κι ένα κρασάκι κόκκινο, ξηρό, με μπόλικες τανίνες να ξεβγάλετε το στόμα κι είστε έτοιμοι ν' αντιμετωπίσετε άλλο ένα δραστήριο απόγευμα.

If you don't read Greek, use Google Translate or ask me for the recipe at effiegis(at)hotmail(dot)com.

Σεσκουλοντολμάδες / Stuffed Swiss Chard Leaves

Να 'ναι άραγε η εποχή που αρχίζουν να βγαίνουν τα σέσκουλα; Δεν είμαι και πολύ σίγουρη, κυρίως διότι υποψιάζομαι ότι πρέπει να έχουν τα ίδια χούγια με το σπανάκι και να σκάνε μύτη προς άνοιξη μεριά. Το γεγονός παραμένει ότι έπεσαν στα χέρια μου τρία μάτσα σέσκουλα τις προάλλες κι η μεγάλη αδυναμία βρήκε επιτέλους τη γιατριά της.

Σεσκουλοντολμάδες.

Διότι η ευφυής εκμετάλλευση των λιγοστών πρώτων υλών επί της ελληνικής επικράτειας επικουρευομένης από το μεράκι του καλοφαγά καταλήγουν πάντα σε γαστρονομικές πανδαισίες.

Και για να το πω στα νέα ελληνικά, άμα τα υλικά σου είναι περιορισμένα και φτωχά, μαγειρεύεις με ό,τι έχεις. Όταν δεν έχεις πιπεριές και ώριμες ντομάτες, γεμίζεις αμπελόφυλλα. Όταν δεν έχεις αμπελόφυλλα, γεμίζεις φύλλα λάχανο. Κι όταν δεν έχεις λάχανο, γεμίζεις μαρούλι, σπανάκι ή σέσκουλο.

Ομολογουμένως το γεμιστό σπανάκι δεν το έχω δοκιμάσει ακόμη, αλλά τα υπόλοιπα σίγουρα. Και το καθένα τους έχει τη νοστιμιά του και τον ξεχωριστό του χαρακτήρα, σε σημείο που ξεγελιέσαι και νομίζεις ότι τρως αλλιώτικο φαΐ κάθε φορά.


Σεσκουλοντολμάδες

Μερίδες: 6
Χρόνος: 1 ώρα + άλλη 1 ώρα για την προετοιμασία

Υλικά

3 μάτσα σέσκουλα (περίπου 1 kgr)
3-4 φρέσκα κρεμμυδάκια
1 1/2 φλιτζάνι ρύζι για σούπα
150 gr κιμά μοσχαρίσιο
1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο + 1/2 ακόμη
2 κουταλιές της σούπας δυόσμο ξερό τριμμένο
3 κουταλιές της σούπας άνιθο φρέσκο ψιλοκομμένο
αλάτι, μαύρο πιπέρι τριμμένο

Εκτέλεση

1. Καθαρίζουμε και πλένουμε τα σέσκουλα σε κρύο νερό. Κρατάμε κατά μέρος τα μικρά φύλλα, που δε μπορούν να τυλιχτούν και κόβουμε τα κοτσάνια από τα μεγαλύτερα.

2. Σε φαρδιά κατσαρόλα βάζουμε νερό να βράσει -χωρίς αλάτι- και μόλις αρχίζει ν' αχνίζει βουτάμε μέσα τα φύλλα από τα σέσκουλα λίγα-λίγα. Τα αφήνουμε για περίπου 15-20 δευτερόλεπτα και τα αφαιρούμε αμέσως. Τοποθετούμε τα ζεματισμένα σέσκουλα σε τρυπητό, να στραγγίξουν.

3. Διαλέγουμε τα μεγαλύτερα από τα μικρά φύλλα και με αυτά καλύπτουμε τον πάτο μιας κατσαρόλας με χοντρό πάτο.

4. Σε μεγάλο μπωλ ψιλοκόβουμε τα κρεμμυδάκια, τα κοτσάνια από τα σέσκουλα και τα υπόλοιπα φυλλαράκια (μη σαν τρομάξει η ποσότητά τους, όσα έχετε τόσα βάζετε), το ρύζι καθαρισμένο και πλυμένο μια-δυο φορές, τον κιμά, το δυόσμο, τον άνιθο, το 1/2 φλιτζάνι λάδι, αλάτι και πιπέρι κατά βούληση. Ζυμώνουμε τη γέμιση καλά και τέλος προσθέτουμε ένα φλιτζάνι νερό. Ανακατεύουμε με κουτάλι ως να γίνει νερουλή κι ομοιόμορφη.

5. Τυλίγουμε τα σέσκουλα ως εξής: Κρατάμε στην παλάμη μας ένα ζεματισμένο φύλλο με τα νεύρα του φύλλου προς τα πάνω. Βάζουμε κοντά στο κοτσάνι του φύλλου ένα κουταλάκι του γλυκού γέμιση ή και περισσότερη, αναλόγως του μεγέθους του φύλλου. Διπλώνουμε από πάνω πρώτα το υπόλοιπο του κοτσανιού, μετά ό,τι περισσεύει αριστερά και δεξιά και στο τέλος ρολάρουμε το ντολμά να κλείσει Τοποθετούμε τα ντολμαδάκια στην κατσαρόλα σφιχτά το ένα κοντά στο άλλο, σε όχι περισσότερες από δύο στρώσεις.



6. Όταν τελειώσουμε με το τύλιγμα, πασπαλίζουμε με λίγο επιπλέον αλάτι, και προσθέτουμε το υπόλοιπο λάδι και νερό ως ίσα να σκεπαστούν τα ντολμαδάκια. Βάζουμε πάνω από το ντολμαδάκια ένα ρηχό πιάτο, σκεπάζουμε την κατσαρόλα με το καπάκι της και το βάζουμε στο μάτι σε μέτρια σκάλα. Το αφήνουμε να σιγοβράζει, ανοίγοντας το καπάκι όσο το δυνατόν λιγότερες φορές, ίσα για να προσθέσουμε νεράκι, αν σωθεί. Σε περίπου μία ώρα είναι έτοιμο.

Για να δούμε τι θα μπορούσαμε να πούμε σαν έξτρα πληροφορίες σχετικά με τους σεσκουλοντολμάδες. Χμ.

-Τα τρυφερά και μικρά φυλλαράκια από τα σέσκουλα γίνονται καταπληκτική ωμή σαλάτα, να προσθέσουμε ίση ποσότητα ψιλοκομμένου μαρουλιού, ένα ή δύο κρεμμυδάκια φρέσκα, αλάτι, λάδι και ξύδι.
-Μπορούμε να παραλείψουμε το στρώμα φύλλων στον πάτο της κατσαρόλας, όμως εγώ δεν το κάνω, γιατί οι ντολμάδες κολλάνε εύκολα και τα έξτρα φύλλα τούς προστατεύουν από τέτοιες ατυχίες. Αν δε σας περισσέψουν, βάλτε φύλλα μαρουλιού ή λάχανου.
-Τι ήταν αυτό με τα νεύρα του φύλλου; Λοιπόν, αυτό είναι ένα κόλπο για καλύτερη εμφάνιση. Αν το κάνετε, τότε η πάνω γυαλιστερή και λαχταριστή πλευρά του φύλλου, μένει απ' έξω και δίνει "λάμψη" και "γυαλάδα" στο ντολμά. Κι αν γίνει ένα από την ανάποδη, μην στεναχωρηθείτε, δεν τρέχει κάστανο.
-Δε βάζουμε παραπάνω από δύο στρώσεις στην κατσαρόλα, για να μπορέσουν να μαγειρευτούν ομοιόμορφα. Και τα βάζουμε σφιχτά-σφιχτά για να μην ανοίξουν όσο μαγειρεύονται και το ρύζι ξεχειλίσει.
-Την ίδια δουλειά κάνει και το πιάτο. Τα βοηθάει να μένουν στη θέση τους και να μη χοροπηδάνε μέσα στην κατσαρόλα, όσο βράζει το νερό.
-Με τι να συνοδευτούν. Ωραία ερώτηση. Καταρχήν μόνο με λεμονάκι μπόλικο, είναι ο ωραιότερος μεζές. Ύστερα όλα τα σχετικά με τους ντολμάδες, αυγολέμονο, σάλτσα ντομάτας, ό,τι σας κάνει κέφι. Εγώ να πω την αμαρτία μου τους θέλω σκέτους, με μια σταλίτσα γιαούρτι στραγγιστό ή λίγη μαγιονέζα στην άκρη Ακόμη και με μουστάρδα τα έχω φάει, πολύ απαλή όμως, κι είναι τέλεια.
Κι ένα σνιτσελάκι κοτόπουλου από δίπλα κι είμαι στο παράδεισο.

Λαχανόρυζο / Cabbage risoto

Έχω λίγο καιρό που ασχολούμαι με ύποπτη προσήλωση με το λάχανο.


Σιγά τα λάχανα, θα σκεφτεί κάποιος ακατάδεχτος. Και σιγά το λάχανο, ένα άσπρο πράμμα είναι, με κάμποση αψάδα στη γεύση και κάμποσες επιπτώσεις στην κοινωνική σου ζωή άμα το φας σε ποσότητες (καθόσον το λάχανο, σα λάχανο, είναι ισχυρό αεριοπαραγωγικό λαχανικό και ως εκ τούτου μπορεί και να φέρει τον καταναλωτή του σε δύσκολη θέση).


Κι όμως καλοί μου αναγνώσται, το λάχανο είναι ένα λαχανικό με γοητευτική και πολυσχιδή προσωπικότητα. Είναι πλούσιο σε βιταμίνη C και Κ (απαραίτητη για την πήξη του αίματος), ενώ ξεχωρίζει για την περιεκτικότητά του βιταμίνη Β6. Επίσης περιέχει α) σουλφοραφάνη, μια φυτοχημική ουσία που οι γιατροί υποθέτουν ότι προστατεύει τον οργανισμό από τις ελεύθερες ρίζες, β) φυλλικό οξύ που είναι σημαντικό για την καλή λειτουργία του νευρικού συστήματος, γ) μαγγάνιο, δ) ωμέγα-3 λιπαρά οξέα για τα οποία πολλές κουβέντες γίνονται τελευταία, μεταξύ άλλων και για τις αντι-υπερτασικές τους ιδιότητες.


Παρασοβαρέυτηκα, ε; Μπορεί, αλλά ειλικρινά δεν ξέρω τι με έχει πιάσει με το λάχανο. Έχω πάθει έναν μίνι-έρωτα μαζί του, το απαιτώ στην κουζίνα, το ψυγείο και το πιάτο μου τακτικότερα από ποτέ. Ίσως είναι η υφή του στη λαχανοσαλάτα, τραγανό, αλλά ταυτόχρονα και τρυφερό, όλο χυμούς. Ίσως είναι η επιθετικότητα της γεύσης του, αν τύχει να είναι από εκείνη την ποικιλία που «τσούζει» λιγάκι. Ή μπορεί να είναι η ικανότητά του να μαλακώνει αμέσως και να γλυκίζει σε σημείο υπερβολής, όταν βρεθεί σε υψηλές θερμοκρασίες, μέσα σε μια στρουμπουλή κατσαρόλα, μαζί με ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι και ρύζι και χυμό ντομάτας.


Κάποτε ο Ηλίας Μαμαλάκης είχε γράψει ότι το πρασόρυζο είναι ένα από τα μεγαλειωδέστερα ρυζότα της ελληνικής κουζίνας. Προσωπικά, αναγνωρίζω μεγαλείο σε τρία ακόμη: το σπανακόρυζο, το ρυζότο με μανιτάρια και το λαχανόρυζο. Αλλά αν με ρωτήσετε ποιο από τα τέσσερα αναγνωρίζω ως το βασιλιά τους, ας με συγχωρήσει ο κυρ-Ηλίας, αλλά το λαχανόρυζο θα ψηφίσω. Στιβαρό και σκέτο. Και ταυτόχρονα ντελικάτο και πλούσιο. Και πάντοτε τίμιο κι αληθινό.


Τώρα γιατί θεωρώ την προσήλωσή μου στο λάχανο ύποπτη; Γιατί συνήθως δεν κολλάω με μια τροφή, μ’ αρέσει να έχω ποικιλία στο πιάτο μου. Ίσως αυτήν την εποχή να μου λείπει κάτι από τον οργανισμό μου, κάποιο από τα πολλά συστατικά του λάχανου. Ίσως πάλι να μην είναι αυτό, ίσως να είναι εκείνη η εποχή που το λάχανο να είναι στο φόρτε του, ίσως πάλι και όχι, τι ξέρω εγώ, παιδί της πόλης; Ή ίσως -ίσως- απλά και μόνο να λαχταράω μια τροφή που να μην την περιφρονεί τόσο η σημερινή μοντέρνα μαγειρική.


*Νομίζω ότι θα πρέπει μου συγχωρήσετε το ότι επιλέγω να γράφω όλα τα εις –[ριζο] (λαχανόρυζο, πρασόρυζο, σπανακόρυζο) με ύψιλον καθώς επίσης και το [ριζότο] πάλι με ύψιλον, ρυζότο. Προσωπική επιλογή, δεν τη συστήνω σε κανέναν.



Ρυζότο με λάχανο και μανιτάρια



Μερίδες: 8
Χρόνος: 1 ώρα





Υλικά


1 μικρό λάχανο κομμένο σε χοντρά κομμάτια
200 gr φρέσκα μανιτάρια κομμένα σε χοντρά κομμάτια
1 μεγάλο κρεμμύδι
1 πράσινη πιπεριά
1 ½ φλιτζάνι ρύζι για πιλάφι
1 νεροπότηρο χυμό ντομάτας
1 κουταλιά της σούπας πελτέ ντομάτας
1 + ½ φλιτζάνι ελαιόλαδο
1 κουταλάκι του γλυκού πάπρικα γλυκιά
Αλάτι
Μαύρο πιπέρι τριμμένο


Εκτέλεση


1. Ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι και την πιπεριά. Προσωπικά τα προτιμώ κομμένα σε φετούλες, όπως στη σαλάτα, αλλά ας διατηρήσουμε το παραδοσιακό στυλ προς το παρόν.


2. Σε βαθιά κατσαρόλα ζεσταίνουμε το 1 φλιτζάνι ελαιόλαδο και τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι και την πιπεριά.


3. Προσθέτουμε το λάχανο, όλο μαζί, και το ανακατεύουμε, μέχρι να δούμε ότι μαλακώνει κι ο όγκος του μειώνεται περίπου στο μισό.


4. Αρτύζουμε το φαγητό. Αλάτι, μαύρο πιπέρι και πάπρικα γλυκειά.


5. Προσθέτουμε το χυμό ντομάτας και τον πελτέ αραιωμένο σε μισό ποτήρι νερό. Το αφήνουμε σκεπασμένο να βράσει, περίπου 10 με 15 λεπτά.


6. Σε τηγανάκι σοτάρουμε τα μανιτάρια με το υπόλοιπο ελαιόλαδο για περίπου 10 λεπτά και τα κρατάμε κατά μέρος.


7. Ρίχνουμε στο λάχανο 4 και μισό φλιτζάνια νερό και μόλις πάρει βράση προσθέτουμε το ρύζι και ανακατεύουμε καλά.


8. Αφήνουμε το ρύζι να βράσει για περίπου 20 λεπτά με μισή ώρα, αναλόγως πόσο al dente το θέλουμε. Ανακατεύομε τακτικά για να μην κολλήσει και να μη λασπώσει.


9. Κλείνουμε το μάτι της κουζίνας, προσθέτουμε τα μανιτάρια και ανακατεύουμε. Αφήνουμε τα υλικά να ανταλλάξουνε αρώματα επάνω στο ζεστό ακόμα μάτι.


10. Σερβίρουμε ζεστό με πασπαλισμένο τυρί και λευκό κρασί (μια Μαντινεία ίσως; Που είναι κάπως φρουτώδης;)

Γεύμα επί μετα-πτυχίω / Post-Graduate Dinner

Μετά από κόπους δύο και πλέον ετών, η αδελφή μου Πόπη τελείωσε επιτέλους το μεταπτυχιακό της.

Οι λεπτομέρειες πιστεύω ότι δεν ενδιαφέρουν ιδιαίτερα (πού, πότε, πώς και κυρίως γιατί), παρεκτός κι αν είστε του στενού μας οικογενειακού και φιλικού κύκλου, οπότε πιθανότατα τα ξέρετε ήδη από πρώτο χέρι. Εκείνο όμως που θα ήθελα έστω μια φορά να μοιραστώ με τους υπόλοιπους είναι ο τρόπος που γιορτάζουμε τέτοιου είδους γεγονότα στο σπίτι μας.

Τρώγοντας.

Ω, ναι. (Και σιγά που δεν το καταλάβατε ήδη.)

Γενικά την οικογένεια Δεσποτάκη τη διακατέχει μια πληθώρα κατοχικών συνδρόμων, που
απορρέουν κυρίως από το ότι έχουμε μεγαλώσει με τις γιαγιάδες μας. Δεν πετιέται ποτέ τίποτα. Κι επιπλέον, όταν θες να περιποιηθείς κάποιον το λιγότερο που μπορείς να κάνεις είναι να τον μπουκώσεις.

Λογικό ήταν λοιπόν, όταν η Πόπη θέλησε να γιορτάσει το πτυχίο της, να καλέσει τους φίλους της και να τους μπουκώσει. Η γιορτούλα έγινε πριν από κανένα μήνα και το μενού ήταν λιτό κι απέριττο:

· Ένα πατσγουόρκ από καναπεδάκια σε φετούλες από μπαγκέτα, στολισμένα με τυρί κρέμα, πατέ τόνου, βούτυρο Κερκύρας, ελιές γεμιστές, κάπαρη, πιπεριές διαφόρων χωμάτων, αγγούρι φρέσκο και τουρσί, τυρί Edam, ζαμπόν. Όταν η Πόπη θέλει να παίξει, παίζει με το φαγητό της.

· Τυροπιτάκια παραδοσιακά με φρέσκο βούτυρο, ανθότυρο και φέτα, συνταγή της θείας μας της Τασίας Δ., που τα κάνει θεϊκά. Ευτυχώς η θεία έχει βαφτίσει την Πόπη και με το λάδωμα πέρασε η χάρη της στα τυροπιτάκια και στην αδελφή μου.

· Κροκέτες με πουρέ πατάτας και τυρί ρεγκάτο Kerrygold. Τη συνταγή, αν είστε τυχεροί θα τη βρείτε στο κουτί του πουρέ πατάτας Knorr. Όταν είναι ζεστές, δεν παίζονται.

· Λουκανικάκια Βιεννουά τυλιγμένα σε μπαίηκον. Την παρακάλεσα να με αφήσει να τα τυλίξω από την προηγούμενη μέρα και να τα μαρινάρω όλη τη νύχτα σε κόκκους πιπεριού και σταγόνες ούζου. Δε με άφησε, η κακιά.

· Σαλάτα Φάρμα, αγοραστή. Είναι μερικά πράγματα που απλά δε μπορείς να τα φτιάξει όπως τα φτιάχνει το εργοστάσιο.

· Μελιτζανοσαλάτα, και αυτή αγοραστή. Ντροπή μας, γιατί γίνεται πολύ εύκολα και πολύ πιο νόστιμη στο σπίτι. Την αγόρασα γιατί ήταν δίπλα στο σκαφάκι της Σαλάτας Φάρμα και μ’ έπιασε το σύνδρομο του Αχόρταγου Ματιού.

· Σαλάτα καλαμποκιού και καρότου, με τυρί και ζαμπόν σε σως Χίλια Νησιά. Ελαφρύ και απλό, πέντε υλικά και ανοίγει την όρεξη. Επιπλέον επιμένω να λέω τη σάλτσα Thousand Island με την ελληνική της μετάφραση, λόγω της θητείας μου στους διαδρόμους ενός σούπερ-μάρκετ.

· Μακαρονοσαλάτα με ψιλοκομμένα λαχανικά, αγγουράκι τουρσί και τυρί σε σως Προχειρέφ. Για τη σως Προχειρέφ, τη μεγαλύτερη ανακάλυψη μετά το έτοιμο ξεκουκουτσιασμένο κερασάκι, θα σας μιλήσω αναλυτικά σε επόμενες αναρτήσεις. Επίσης για τη μακαρονοσαλάτα μου αυτή θα τα πούμε διεξοδικότερα, μιας και είναι η σπεσιαλιτέ μου.

· Χωριάτικη σαλάτα με φέτα βαρελίσια και κάπαρη. Και ουδέν περαιτέρω σχόλιο.

· Λαχανικά γκρατινέ (μελιτζάνα, κολοκύθι, πατάτα, τρία είδη πιπεριάς με μπεσαμέλ στο φούρνο). Κάποια από τους καλεσμένους ήταν χορτοφάγοι κι αυτό ήταν το κυρίως πιάτο τους. Βγήκε λίγο αλμυρό, αλλά εγώ έφαγα τρία κομμάτια. Μακάρι να μπορούσα να φάω όλο το ταψί, και σας χάριζα όλο το υπόλοιπο τραπέζι.

· Κανελόνια γεμιστά με κιμά και σάλτσα ντομάτας, ψημένα σε σάλτσα ντομάτας και
πασπαλισμένα με ΠΟΛΥ τυρί. Τούρκος, αγά μου.

· Στήθος κοτόπουλο σε μπουκιές με γλυκόξυνη σάλτσα Uncle Ben’s ενισχυμένη. Αυτή είναι η σπεσιαλιτέ της Πόπης. Κανονικά, οι οδηγίες λένε να ζεστάνεις ελαφρά τη σάλτσα με λάδι και να τη σερβίρεις. Η Πόπη έχει βρει άλλο βιολί: σωτάρει κρεμμύδι, πιπεριά και μπαίηκον, κατόπιν προσθέτει και τσιγαρίζει γενναία το κοτόπουλο και τέλος βάζει τη γλυκόξυνη σάλτσα συν μια γεμάτη κουταλιά της σούπας πελτέ ντομάτας και τα σιγοβράζει. Ούτε καν προσέχεις τον ανανά και τα κομμάτια μπαμπού.

·Σουτζουκάκια πλασμένα στρογγυλά, ψημένα στο φούρνο με σκέτη σάλτσα ντομάτας. Γιατί τραπέζι χωρίς σουτζουκάκια είναι χωριάτικη χωρίς αγγούρι.

· Ρύζι πιλάφι με ψιλοκομμένο καρότο, αρακά και καλαμπόκι, για να κομποζάρει με τις
σάλτσες του κοτόπουλου και των σουτζουκακίων.

Τώρα για γλυκό… τι να σας πω. Είχαμε παραγγείλει φοβερά τρίγωνα Θεσσαλονίκης σε μπουκίτσες και νεγράκια από ένα τοπικό ζαχαροπλαστείο του Βύρωνα (και γι’ αυτό θα σας κάνω κουβέντα κάποτε), τα οποία τα κάνει ο άτιμος ζαχαροπλάστης όχι με κρέμα αλλά με σαντιγύ και τρως όσο να μη χωράς άλλο. Δεν είχαμε υπολογίσει ότι όλα τα καλόπαιδα θα φέρνανε κι από ένα γλυκάκι διαφορετικό. Τι ταρτάκια με φρούτα, τι σοκολάτες Max Perry, τι μια τάρτα σοκολάτας από ένα ζαχαροπλαστείο στο Χαλάνδρι, τι ξεχνάω δε θυμάμαι, γιατί από τη ζάχαρη κόντεψα να πέσω σε κώμα…

Άντε αδελφάκι, χαλάλι σου. Καλή σταδιοδρομία και καλά μυαλά.


Και λίγες, κακές ως επί το πλείστον φωτογραφίες:

Το αμαρτωλό γκρατέν λαχανικών. Μην το βλέπετε έτσι αθώο, είναι ικανό να ξεμυαλίσει πολύ κόσμο.

Τα κανελόνια. Η όποια λευκότητα ή κιτρινότητα καλύπτει το κόκκινο της σάλτσας είναι τυρί.

Η χωριάτικη, οι δύο αγοραστές σαλάτες και τα τυροπιτάκια. Διαφαίνεται επίσης το κοτόπουλο με τη γλυκόξυνη σάλτσα και η μακαρονοσαλάτα. Η πιατέλα με τα λουκανικάκια έχει προσπαθήσει ανεπιτυχώς να μπει στο πλάνο. Κρασί και ούζο για να μην μας καθήσει το φαΐ στο λαιμό.

Η σαλάτα καρότου και τα λουκανικάκια φωτογραφίζονται σε ανέμελες πόζες με το κοτόπουλο και τη μακαρονοσαλάτα. Η σφαγή θα αρχίσει σε λίγο.

Οι κροκέτες, οι ντίβες του τραπεζιού, με φόντο τους λοιπούς πληβείους.

Τα καναπεδάκια. Είχαν ήδη φύγει μερικά όταν έφτασα από πάνω τους με την φωτογραφική μηχανή.

Και μια συνολική εικόνα του τραπεζιού, η οποία άγχωσε αρκετά τους συνδαιτημόνες. Θα προλάβουν άραγε να δοκιμάσουν απ' όλα, πριν τουρλώσει η κοιλιά τους ως απέναντι από το φαΐ;

Κεμπάμπ (Κόφτα) / Kebab (Kofta)

Πριν από δύο εβδομάδες, Κυριακή βράδυ, επέστρεψε ο πατέρας μου από τη Φλώρινα, όπου είχε πάει μαζί με κάμποσο λαό ακόμη για την κηδεία της γιαγιάς μου. Εμένα δε με πήραν μαζί, για λόγους που άπτονται της επαγγελματικής σφαίρας των προβλημάτων μου.


Το ταξίδι στη Φλώρινα έχει πάντα ένα συγκεκριμένο διατροφικό τελετουργικό: Όταν πηγαίνουμε εκεί, πάντα οι συγγενείς που έχουμε μας κερνάνε φρέσκο τυρί, λάχανο τουρσί και τσίπουρα του διαβόλου κι αν υπάρχει και χρόνος, όλο και κάποια θειά θα έχει ζυμώσει και ψωμί. Έπειτα τρώμε γλυκό του κουταλιού, τα οποία η Φλώρινα διαθέτει σε άπειρες ποικιλίες και συνδυασμούς και αγοράζουμε φακές (15 κιλά), φασόλια γίγαντες (15-20 κιλά) και φασόλια πλατίκα -έτσι λέμε επάνω εκείνα που χρησιμοποιούνται στη φασολάδα- (20-25 κιλά)*.


Και φεύγοντας, λίγο πριν μπούμε στο αμάξι για να επιστρέψουμε εις το κλεινόν άστυ, αγοράζουμε λουκουμαδάκια από του Αγγελόπουλου και κεμπάμπ.


Λυπάμαι αν με θεωρήσετε τοπικίστρια, αλλά γεγονός είναι ότι όποιος φάει κεμπάμπ Φλωρίνης, δεν ξανατρώει από τα υπόλοιπα. Πέρσι τέτοια εποχή είχαμε κάτσει μεγάλη παρέα σε γνωστό κεμπαμπτζίδικο στην Πλάκα (ή το Μοναστηράκι, πάντα το μπερδέυω αυτό το μέρος). Και ενώ οι άλλοι στην παρέα μούγκριζαν εκ της ευχαριστήσεως, εγώ… κοιτούσα το πιάτο μου με θλίψη. Τι να μας πουν τα αθηναϊκά κεμπάμπια…


Μέσα στη θλίψη μου λοιπόν και για να μην αρχίσουμε να έχουμε συμπτώματα από το σύνδρομο στέρησης, πολλές φορές αναγκάζομαι να φτιάχνω κεμπάμπ στο σπίτι. Βέβαια λείπει το κυρίως συστατικό, τα κάρβουνα. Ίσως να είναι το νούμερο ένα μυρωδικό που απαιτείται για ένα αξιοπρεπές κεμπάμπ. Τουλάχιστον, όμως, όταν τα φτιάχνω στο σπίτι, έχω την παράλογη ευχαρίστηση ότι περιέχουν τα σωστά υλικά κι επίσης και τα σωστά μπαχαρικά -κι όχι μια χούφτα μαυροπίπερο κι έξω απ’ την πόρτα.


Η συνταγή που μ’ αρέσει περισσότερο τη βρήκα σε φυλλάδιο με συνταγές της Knorr, εκδοθέν εν έτη 199-κάτι. Δεν είναι «αυθεντικό κεμπάμπ», με την έννοια ότι ο τίτλος της συνταγής στο φυλλάδιο ήταν «λιβανέζικα κόφτα», κεφτέδες δηλαδή. Όμως η γεύση αναπαριστά με αρκετή πιστότητα εκείνη των φλωρινιώτικων κεμπάμπ. Οπότε θεωρώ πως αμαρτίαν ουκ έχω και το τριαντάφυλλο αν δεν το λέγαν τριαντάφυλλο πάλι την ίδια μυρωδιά και χρώμα θα είχε**…

Κεμπάμπ (Λιβανέζικα Κόφτα )


Μερίδες : περίπου 50 κομμάτια
Χρόνος: 30 λεπτά

Υλικά

1 κιλό κιμά μοσχαρίσιο (ή μισό-μισό με χοιρινό) όσο πιο χοντρό γίνεται
2 μεγάλα κρεμμύδια λιωμένα (περίπου 1 ½ φλιτζάνι πολτός)
10-15 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο (όσο αντέχετε…)
Αλάτι
Ελάχιστο λάδι

Μίγμα για κεμπάμπ

1 κουταλάκι του γλυκού μπούκοβο
1 κουταλάκι του γλυκού πάπρικα γλυκειά,
1 κουταλάκι του γλυκού κύμινο
½ κουταλάκι του γλυκού μαύρο πιπέρι
1/8 κουταλάκι του γλυκού πάπρικα καυτερή
2 πρέζες ρίγανη
2 πρέζες ζάχαρη

Εκτέλεση

1. Βάζουμε τα λυωμένο κρεμμύδια σε τουλπάνι και τα στίβουμε να βγάλουν όλο τους το ζουμί. Κρατάμε μόνο το ζουμί.

2. Σε λεκανίτσα βάζουμε τον κιμά, το ζουμί των κρεμμυδιών, το λιωμένο σκόρδο, το λάδι και όλα τα μπαχαρικά και ζυμώνουμε καλά.

3. Πλάθουμε τα κεμπάμπ σα λεπτά σουτζουκάκια. Το σωστό σχήμα θα πετύχετε αν τα κάνετε να μοιάζουν με το μικρό σας δαχτυλάκι. Λεπτά και μακρόστενα (όπως βλέπετε στη φωτογραφία, εγώ δεν το πολυπέτυχα).

4.Ψήνουμε σε φούρνο με αέρα, στους 300 βαθμούς Κελσίου για περίπου 15-20 λεπτά. Αν ο φούρνος είναι ο απλός, με αντιστάσεις, θα χρειαστούν μερικά λεπτά παραπάνω (5 ή 10) συν το ότι στη μέση περίπου του χρόνου πρέπει να τα γυρίσουμε.

Γίνονται λίγο στεγνά και σκληρά, οπότε είναι καλύτερο να φαγωθούν με κάποιου είδους σάλτσα. Προσωπικά τα προτιμώ γιαουρτλού (απίθανο το γιαουρτλού με κεμπάμπ…) κυρίως γιατί είναι αρκετά καυτερά και το γιαούρτι βοηθάει στην κατάποση…

Σχετικά με το μείγμα των μπαχαρικών, έχω φτιάξει ένα βαζάκι (περίπου 150 ml) και το έχω να κάθεται στο ντουλάπι μου. Όταν νιώθω έτοιμη για τσαχπινιές, το χρησιμοποιώ και σε άλλα πιάτα, κυρίως κρέατος βεβαίως, αλλά και σε μια απίστευτη λευκή σάλτσα λαχανικών για ζυμαρικά που φτιάχνω (επίσης με γιαούρτι. Φαίνεται ότι το μείγμα μπαχαρικών αυτό είναι ερωτευμένο με το γιαούρτι.)

*μη σκούζετε τρομαγμένοι από τις ποσότητες, είναι προμήθειες για ένα χρόνο, συν κάποια 3-4 κιλά που θα μοιραστούν πεσκέσι σε φίλους και γνωστούς. Γκραν σουξέ οι φακές Φλωρίνης σας πληροφορώ.

**Σαίξπηρ, παρακαλώ. Ρωμαίος και Ιουλιέτα.

If you don't read Greek, use Google Translate or ask me for the recipe at effiegis(at)hotmail(dot)com.