Γιατί τα σέσκουλα τα χρειάστηκα για άλλη συνταγή.
Πάντα με γοήτευαν οι ξένες κουζίνες. Μπορεί να μην είναι τίποτε σπουδαία υλικά ή μυστήριες τεχνικές, αλλά και μόνο η αναφορά του Μεξικού, ας πούμε, ή της Ιαπωνίας ή της Δυτικής Αφρικής, αίφνης με έκανε να θέλω να το δοκιμάσω, τώρα, τώρα, τώρα..
Αυτή τη συνταγή, που στα αγγλικά λέγεται West African Peanut Soup, την είχα βάλει στο μάτι πολύ καιρό. Για να μην πω πολλά χρόνια και γίνουμε ρεζίλι. Αλλά δεν ήθελα την κρεατερή της βερσιόν, με ενδιέφερε κάτι στο πιο λαδερό του. Η Kate που της αρέσει να μαγειρεύει με τη σκυλίτσα της την Cookie, είχε την καλοσύνη να ανεβάσει μια σχετική συνταγή. Φυσικά, στο Σπίτι Μας τίποτε και ποτέ δεν γίνεται ακολουθώντας επακριβώς τη συνταγή. Οπότε έβρασα το ρύζι στη "σούπα", μείωσα το ζωμό και αντί για kale, την ντροπαλή Ελληνίδα λαχανίδα, έβαλα το ένα τέταρτο από ένα κόκκινο λαχανάκι, που το είχα κάπου στο βάθος του ψυγείου κι είχε αρχίσει να μαραζώνει από τον καημό του.
Τώρα, ένα φαγητό τόσο εξωτικό, δε θα πρέπει να συνοδεύεται από ένα εξίσου γοητευτικά εξωτικό συνοδευτικό; Όπως ας πούμε, αρμένικο τσουρέκι; Δεν ξέρετε τι είναι το αρμένικο τσουρέκι; Είναι ένα αλμυρούτσικο τσουρέκι, μαλακό κι αφράτο, τσουρέκι στην υφή, απλά όχι γλυκό, αρωματισμένο με μαύρο και λευκό σουσάμι, που ήρθε στο Σπίτι Μας από το αρτοποιείο του Σταυρόπουλου. Έκανε παρέα με γραβιέρα Μόρνου, που είναι ακόμη πιο γλυκιά αρωματική από τη γραβιέρα Νάξου (και ακόμα λιγότερο ψημένη, πράγμα που αγαπώ τρελά σε μια γραβιέρα) και δυο παγωμένες μπύρες.
Κι έγινε σε χρόνο μηδέν και μας χόρτασε μέχρι να καταφέρω να τελειώσω τις χορτοτυρόπιτες που έχω βάλει μπρος για το βράδυ. Απόκριες χωρίς χορτοτυρόπιτα, τι Απόκριες είναι;
Σύβραση με φυστικοβούτυρο και κόκκινο λάχανο
Μερίδες: 4
Χρόνος: 45 λεπτά
Υλικά:
6 φλυτζάνια ζωμό λαχανικών, αν γίνεται με μειωμένο αλάτι
1 μέτριο κρεμμύδι
4 σκελίδες σκόρδο
1/2 κουταλάκι του γλυκού τζίντζερ σκόνη
1/2 φλυτζάνι ρύζι για σούπα
1/44 από ένα μικρό κόκκινο λάχανο (τριμμένο περίπου 3 φλυτζάνια)
3/4 του φλυτζανιού φυστικοβούτυρο
1/4 του φλυτζανιού πελτές ντομάτας
1 φλυτζάνι σπασμένα φιστίκια σαλέ
Εκτέλεση
1. Καθαρίζουμε το κρεμμύδι και το ψιλοκόβουμε. Καθαρίζουμε το σκόρδο και το λιώνουμε.
2. Βάζουμε το ζωμό λαχανικών σε κατσαρόλα με βαρύ πάτο και του δίνουμε μια βράση. Προσθέτουμε το κρεμμύδι, το σκόρδο και το τζίντζερ. Του δίνουμε άλλη μια βράση και προσθέτουμε το ρύζι.
3. Κόβουμε το λάχανο όπως για τη λαχανοσαλάτα και μόλις το ρύζι πάρει μια μόνο βράση, το προσθέτουμε στην κατσαρόλα. Αφήνουμε τη σύβραση να βράζει, ως να μαλακώσει το ρύζι και το λάχανο.
4. Σε μεγαλούτσικο μπωλ χτυπάμε με το σύρμα ή το πιρούνι το φυστικοβούτυρο και τον πελτέ. Όταν το φαγητό είναι έτοιμο, παίρνουμε λίγο καυτό ζωμό από την κατσαρόλα και διαλύουμε σιγά σιγά το φυστικοβούτυρο, όπως κάνουμε για το αυγολέμονο.
5. Ρίχνουμε τη σάλτσα σιγά σιγά στην κατσαρόλα, ανακατεύοντας συνεχώς. Σερβίρουμε καυτό, πασπαλισμένο με φιστίκια σαλέ και με σάλτσα ταμπάσκο, για να βάλει ο κάθε συνδαιτημόνας όσο θέλει.
Εγώ, με ξέρετε πια, ενώ με ιντριγκάρουν τα καυτερά, δεν τα πολυθέλω. Ετούτο πάντως ωφελείται μόνο και δε χάνει τίποτε αν του προσθέσεις καυτερό. Ο Συγκάτοικος το καταφχαριστήθηκε, που τα μπορεί τα πολύ καυτερά. Κι εμένα μου άρεσε να πω την αλήθεια.
Πάντα με γοήτευαν οι ξένες κουζίνες. Μπορεί να μην είναι τίποτε σπουδαία υλικά ή μυστήριες τεχνικές, αλλά και μόνο η αναφορά του Μεξικού, ας πούμε, ή της Ιαπωνίας ή της Δυτικής Αφρικής, αίφνης με έκανε να θέλω να το δοκιμάσω, τώρα, τώρα, τώρα..
Αυτή τη συνταγή, που στα αγγλικά λέγεται West African Peanut Soup, την είχα βάλει στο μάτι πολύ καιρό. Για να μην πω πολλά χρόνια και γίνουμε ρεζίλι. Αλλά δεν ήθελα την κρεατερή της βερσιόν, με ενδιέφερε κάτι στο πιο λαδερό του. Η Kate που της αρέσει να μαγειρεύει με τη σκυλίτσα της την Cookie, είχε την καλοσύνη να ανεβάσει μια σχετική συνταγή. Φυσικά, στο Σπίτι Μας τίποτε και ποτέ δεν γίνεται ακολουθώντας επακριβώς τη συνταγή. Οπότε έβρασα το ρύζι στη "σούπα", μείωσα το ζωμό και αντί για kale, την ντροπαλή Ελληνίδα λαχανίδα, έβαλα το ένα τέταρτο από ένα κόκκινο λαχανάκι, που το είχα κάπου στο βάθος του ψυγείου κι είχε αρχίσει να μαραζώνει από τον καημό του.
Τώρα, ένα φαγητό τόσο εξωτικό, δε θα πρέπει να συνοδεύεται από ένα εξίσου γοητευτικά εξωτικό συνοδευτικό; Όπως ας πούμε, αρμένικο τσουρέκι; Δεν ξέρετε τι είναι το αρμένικο τσουρέκι; Είναι ένα αλμυρούτσικο τσουρέκι, μαλακό κι αφράτο, τσουρέκι στην υφή, απλά όχι γλυκό, αρωματισμένο με μαύρο και λευκό σουσάμι, που ήρθε στο Σπίτι Μας από το αρτοποιείο του Σταυρόπουλου. Έκανε παρέα με γραβιέρα Μόρνου, που είναι ακόμη πιο γλυκιά αρωματική από τη γραβιέρα Νάξου (και ακόμα λιγότερο ψημένη, πράγμα που αγαπώ τρελά σε μια γραβιέρα) και δυο παγωμένες μπύρες.
Κι έγινε σε χρόνο μηδέν και μας χόρτασε μέχρι να καταφέρω να τελειώσω τις χορτοτυρόπιτες που έχω βάλει μπρος για το βράδυ. Απόκριες χωρίς χορτοτυρόπιτα, τι Απόκριες είναι;
Σύβραση με φυστικοβούτυρο και κόκκινο λάχανο
Μερίδες: 4
Χρόνος: 45 λεπτά
Υλικά:
6 φλυτζάνια ζωμό λαχανικών, αν γίνεται με μειωμένο αλάτι
1 μέτριο κρεμμύδι
4 σκελίδες σκόρδο
1/2 κουταλάκι του γλυκού τζίντζερ σκόνη
1/2 φλυτζάνι ρύζι για σούπα
1/44 από ένα μικρό κόκκινο λάχανο (τριμμένο περίπου 3 φλυτζάνια)
3/4 του φλυτζανιού φυστικοβούτυρο
1/4 του φλυτζανιού πελτές ντομάτας
1 φλυτζάνι σπασμένα φιστίκια σαλέ
Εκτέλεση
1. Καθαρίζουμε το κρεμμύδι και το ψιλοκόβουμε. Καθαρίζουμε το σκόρδο και το λιώνουμε.
2. Βάζουμε το ζωμό λαχανικών σε κατσαρόλα με βαρύ πάτο και του δίνουμε μια βράση. Προσθέτουμε το κρεμμύδι, το σκόρδο και το τζίντζερ. Του δίνουμε άλλη μια βράση και προσθέτουμε το ρύζι.
3. Κόβουμε το λάχανο όπως για τη λαχανοσαλάτα και μόλις το ρύζι πάρει μια μόνο βράση, το προσθέτουμε στην κατσαρόλα. Αφήνουμε τη σύβραση να βράζει, ως να μαλακώσει το ρύζι και το λάχανο.
4. Σε μεγαλούτσικο μπωλ χτυπάμε με το σύρμα ή το πιρούνι το φυστικοβούτυρο και τον πελτέ. Όταν το φαγητό είναι έτοιμο, παίρνουμε λίγο καυτό ζωμό από την κατσαρόλα και διαλύουμε σιγά σιγά το φυστικοβούτυρο, όπως κάνουμε για το αυγολέμονο.
5. Ρίχνουμε τη σάλτσα σιγά σιγά στην κατσαρόλα, ανακατεύοντας συνεχώς. Σερβίρουμε καυτό, πασπαλισμένο με φιστίκια σαλέ και με σάλτσα ταμπάσκο, για να βάλει ο κάθε συνδαιτημόνας όσο θέλει.
Εγώ, με ξέρετε πια, ενώ με ιντριγκάρουν τα καυτερά, δεν τα πολυθέλω. Ετούτο πάντως ωφελείται μόνο και δε χάνει τίποτε αν του προσθέσεις καυτερό. Ο Συγκάτοικος το καταφχαριστήθηκε, που τα μπορεί τα πολύ καυτερά. Κι εμένα μου άρεσε να πω την αλήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου