Η παρακάτω ανάρτηση δεν αποτελεί διαφήμιση. Δεν πληρώθηκα γι' αυτήν, ούτε και πρόκειται. Η γνώμη που εκφράζω είναι η δική μου και δεν προτρέπω κανέναν σε αγορά του προϊόντος.
Με κατατρέχει αυτή η ανάγκη για νέο.
Από τότε που ήμουν μικρ(ότερ)η, έψαχνα τη νέα γεύση, το αλλιώτικο άρωμα, τη διαφορετική μπουκιά. Ήμουν εκείνο το παιδάκι που πάντα στις εκδρομές έμενε νηστικό: όλοι οι άλλοι θα παράγγελναν μπριζόλα με πατάτες, εγώ θα έπαιρνα ταλιατέλες "πάλια ε φιένο"*1 ή χουνκιάρ μπεγεντί*2 ή νάσου ντενκάκου*3. Σ' εκείνη την καταπληκτική ορθάδικη σπαγγετερί της Σαντορίνης, στα Φυρά, οι φίλες μου τσακίσαν καρμπονάρες και μπολονέζ, εγώ πήρα κόκκινη σάλτσα τόνου με αγγουράκι τουρσί (εν έτη 1995, να σημειωθεί παρακαλώ). Οι πιθανότητες να πάρω ένα πιάτο αυξάνονται γεωμετρικά σε σχέση με το αν δεν είχα ποτε ξανακούσει το όνομα της συνταγής. Αν, δε, ήταν ένα ακατάλληπτο όνομα, όπως γκασπάτσο*4 ή γκιούλμπασι*5 ή οκονομιγιάκι*6, τότε σίιιιιγουρα αυτό θα έπαιρνα. Σίγουρα. Κι ούκ ολίγες φορές θα κατέληγα νηστική, διότι στα δεκαοχτώ και στα είκοσι, σπάνια εκτιμάς τα ίδια φαγητά με εκείνα που λατρεύεις στα σαράντα.
Κι αυτή η κατάρα με ακολουθεί ακόμη. Πάω σουπερμάρκετ και θα γυρίσω πίσω όχι με τσιπς ή σοκολάτες όπως κάθε υγιής σαραντάρα, αλλά με κατεψυγμένα μείγματα θαλασσινών, κονσέρβες με λίτσι ή τζάκφρουτ, φακέλους με μείγματα μπαχαρικών για κεσαδίγιας, βάζα με σάλτσες γλυκόξινες με έξτρα ανανά, καπνιστό ταλαγάνι, φραγκόσυκα, αυγά ορτυκιών τουρσί και μαύρες φακές Μπελούγκα. Κι ανάμεσα σε όλα αυτά εκ των οποίων κάποια -τι σύμπτωσις- δεν τρώγονται, καμιά φορά πέφτω πάνω σε κάτι που θα συνεχίσει να μπαίνει στο Σπίτι Μας, γιατί αξίζει τον κόπο.
Αυτό το κάτι το βρηκα το περασμένο Σάβατο. Το λένε Μεζεδάκι Θαλασσινών και το παράγει η εταιρία Κοντόβερος. Μοιάζει με παριζάκι, το οποίο ομολογώ πως δεν εκτιμώ. Αλλά έχει γεύση χταποδιού. Είναι σαν κάποιος να έφτιαξε ένα παριζάκι από το βραστό χταπόδι το ξυδάτο της μαμάς μου. Παριζάκι. Μεζεδάκι. Θαλασσινών. Το τρως και ωμό, το βάζεις και στη σχάρα. Αχ-αχ. Πότε θα πάω πίσω να πάρω λίγο ακόμη.
Και παρακαλώ να σημειωθεί ότι είναι ελληνική πατέντα, έτσι; Η εταιρία Κοντόβερος έχει Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας γι' αυτό. Και για μπιφτέκια θαλασσινών και για λουκάνικα θαλασσινών. Κι έχει και συνταγές στη σελίδα της.
Κι έχει και την εκτίμησή μου γιατί δε με υποχρέωσε γι' άλλη μια φορά να μείνω νηστική.
Σάντουιτς με Μεζεδάκι Θαλασσινών Κοντόβερος
Μερίδες: 4
Χρόνος: 10 λεπτά
Υλικά:
1 Μεζεδάκι Θαλασσινών
1 μπαγκέτα ολικής άλεσης
4 κουταλάκια του τσαγιού μαγιονέζα
2 ώριμες μέτριες ντομάτες
4 χοντρά αγγουράκια τουρσί
2 κουταλάκια του γλυκού άνιθος ψιλοκομμένος
χυμός ενός λεμονιού
Εκτέλεση
1. Κόβουμε τη μπαγκέτα σε τέσσερα κομμάτια. Κόβουμε κάθε κομμάτι κατά μήκος και χωρίζουμε τα δύο μέρη του.
2. Αλείφουμε τη μαγιονέζα στις μπαγκέτες, από τη μία πλευρά μόνο. Στην άλλη πλευρά περιχύνουμε με το χυμό λεμονιού.
3. Πλένουμε τις ντομάτες, αφαιρούμε τα κοτσάνια και τις κόβουμε σε χοντρές ροδέλες. Στρώνουμε τις ροδέλες ντομάτας στην πλευρά του ψωμιού που έχει μαγιονέζα. Αλατίζουμε ελαφρά.
4. Αφαιρούμε τη μεμβράνη από το Μεζεδάκι Θαλασσινών και το κόβουμε σε λεπτές φετούλες. Στρώνουμε τις φετούλες αυτές πάνω στις ροδέλες ντομάτας. Πασπαλίζουμε με τον άνιθο.
5. Κόβουμε τα αγγουράκια σε λεπτές φέτες και στρώνουμε πάνω από το Μεζεδάκι Θαλασσινών.
6. Κλείνουμε το σάντουιτς, βάζοντας την πλευρά με το λεμόνι πάνω από το αγγουράκι. Σερβίρουμε αμέσως.
Του πάει και λίγο κρεμμύδι σε στρογγυλές φετούλες, αλλά το πήρα ταπεράκι στη δουλειά και δε γίνεται να βρωμάω κρεμμυδίλα, ντροπή. Του πάει επίσης και λίγο πέστο ή φρέσκια ρίγανη.
*1: ταλιατέλες "πάλια ε φιένο": λευκές και πράσινες ταλιατέλες συνήθως με τυρί, ζαμπόν και κρέμα γάλακτος
*2: χουνκιάρ μπεγεντί: κοκκινιστό αρνάκι ή μοσχάρι με πουρέ μελιτζάνας
*3: νάσου ντενκάκου: ψητές μελιτζάνες με πάντα μίσο και σουσάμι
*4: γκασπάτσο: κρύα σούπα με πιπεριές, ντομάτες και ψωμί
*5: γκιούλμπασι: αρνί ή μοσχάρι με τυρί και μυρωδικά σιγοψημένο σε πήλινο σκεύος
*6: οκονομιγιάκι: τύπος γιαπωνέζικης τηγανήτας/ομελέτας με μορφή πίτσας, φορτωμένης με λαχανικά, κρεάς ή θαλασσινά
Με κατατρέχει αυτή η ανάγκη για νέο.
Από τότε που ήμουν μικρ(ότερ)η, έψαχνα τη νέα γεύση, το αλλιώτικο άρωμα, τη διαφορετική μπουκιά. Ήμουν εκείνο το παιδάκι που πάντα στις εκδρομές έμενε νηστικό: όλοι οι άλλοι θα παράγγελναν μπριζόλα με πατάτες, εγώ θα έπαιρνα ταλιατέλες "πάλια ε φιένο"*1 ή χουνκιάρ μπεγεντί*2 ή νάσου ντενκάκου*3. Σ' εκείνη την καταπληκτική ορθάδικη σπαγγετερί της Σαντορίνης, στα Φυρά, οι φίλες μου τσακίσαν καρμπονάρες και μπολονέζ, εγώ πήρα κόκκινη σάλτσα τόνου με αγγουράκι τουρσί (εν έτη 1995, να σημειωθεί παρακαλώ). Οι πιθανότητες να πάρω ένα πιάτο αυξάνονται γεωμετρικά σε σχέση με το αν δεν είχα ποτε ξανακούσει το όνομα της συνταγής. Αν, δε, ήταν ένα ακατάλληπτο όνομα, όπως γκασπάτσο*4 ή γκιούλμπασι*5 ή οκονομιγιάκι*6, τότε σίιιιιγουρα αυτό θα έπαιρνα. Σίγουρα. Κι ούκ ολίγες φορές θα κατέληγα νηστική, διότι στα δεκαοχτώ και στα είκοσι, σπάνια εκτιμάς τα ίδια φαγητά με εκείνα που λατρεύεις στα σαράντα.
Κι αυτή η κατάρα με ακολουθεί ακόμη. Πάω σουπερμάρκετ και θα γυρίσω πίσω όχι με τσιπς ή σοκολάτες όπως κάθε υγιής σαραντάρα, αλλά με κατεψυγμένα μείγματα θαλασσινών, κονσέρβες με λίτσι ή τζάκφρουτ, φακέλους με μείγματα μπαχαρικών για κεσαδίγιας, βάζα με σάλτσες γλυκόξινες με έξτρα ανανά, καπνιστό ταλαγάνι, φραγκόσυκα, αυγά ορτυκιών τουρσί και μαύρες φακές Μπελούγκα. Κι ανάμεσα σε όλα αυτά εκ των οποίων κάποια -τι σύμπτωσις- δεν τρώγονται, καμιά φορά πέφτω πάνω σε κάτι που θα συνεχίσει να μπαίνει στο Σπίτι Μας, γιατί αξίζει τον κόπο.
Αυτό το κάτι το βρηκα το περασμένο Σάβατο. Το λένε Μεζεδάκι Θαλασσινών και το παράγει η εταιρία Κοντόβερος. Μοιάζει με παριζάκι, το οποίο ομολογώ πως δεν εκτιμώ. Αλλά έχει γεύση χταποδιού. Είναι σαν κάποιος να έφτιαξε ένα παριζάκι από το βραστό χταπόδι το ξυδάτο της μαμάς μου. Παριζάκι. Μεζεδάκι. Θαλασσινών. Το τρως και ωμό, το βάζεις και στη σχάρα. Αχ-αχ. Πότε θα πάω πίσω να πάρω λίγο ακόμη.
Και παρακαλώ να σημειωθεί ότι είναι ελληνική πατέντα, έτσι; Η εταιρία Κοντόβερος έχει Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας γι' αυτό. Και για μπιφτέκια θαλασσινών και για λουκάνικα θαλασσινών. Κι έχει και συνταγές στη σελίδα της.
Κι έχει και την εκτίμησή μου γιατί δε με υποχρέωσε γι' άλλη μια φορά να μείνω νηστική.
Σάντουιτς με Μεζεδάκι Θαλασσινών Κοντόβερος
Μερίδες: 4
Χρόνος: 10 λεπτά
Υλικά:
1 Μεζεδάκι Θαλασσινών
1 μπαγκέτα ολικής άλεσης
4 κουταλάκια του τσαγιού μαγιονέζα
2 ώριμες μέτριες ντομάτες
4 χοντρά αγγουράκια τουρσί
2 κουταλάκια του γλυκού άνιθος ψιλοκομμένος
χυμός ενός λεμονιού
Εκτέλεση
1. Κόβουμε τη μπαγκέτα σε τέσσερα κομμάτια. Κόβουμε κάθε κομμάτι κατά μήκος και χωρίζουμε τα δύο μέρη του.
2. Αλείφουμε τη μαγιονέζα στις μπαγκέτες, από τη μία πλευρά μόνο. Στην άλλη πλευρά περιχύνουμε με το χυμό λεμονιού.
3. Πλένουμε τις ντομάτες, αφαιρούμε τα κοτσάνια και τις κόβουμε σε χοντρές ροδέλες. Στρώνουμε τις ροδέλες ντομάτας στην πλευρά του ψωμιού που έχει μαγιονέζα. Αλατίζουμε ελαφρά.
4. Αφαιρούμε τη μεμβράνη από το Μεζεδάκι Θαλασσινών και το κόβουμε σε λεπτές φετούλες. Στρώνουμε τις φετούλες αυτές πάνω στις ροδέλες ντομάτας. Πασπαλίζουμε με τον άνιθο.
5. Κόβουμε τα αγγουράκια σε λεπτές φέτες και στρώνουμε πάνω από το Μεζεδάκι Θαλασσινών.
6. Κλείνουμε το σάντουιτς, βάζοντας την πλευρά με το λεμόνι πάνω από το αγγουράκι. Σερβίρουμε αμέσως.
Του πάει και λίγο κρεμμύδι σε στρογγυλές φετούλες, αλλά το πήρα ταπεράκι στη δουλειά και δε γίνεται να βρωμάω κρεμμυδίλα, ντροπή. Του πάει επίσης και λίγο πέστο ή φρέσκια ρίγανη.
*1: ταλιατέλες "πάλια ε φιένο": λευκές και πράσινες ταλιατέλες συνήθως με τυρί, ζαμπόν και κρέμα γάλακτος
*2: χουνκιάρ μπεγεντί: κοκκινιστό αρνάκι ή μοσχάρι με πουρέ μελιτζάνας
*3: νάσου ντενκάκου: ψητές μελιτζάνες με πάντα μίσο και σουσάμι
*4: γκασπάτσο: κρύα σούπα με πιπεριές, ντομάτες και ψωμί
*5: γκιούλμπασι: αρνί ή μοσχάρι με τυρί και μυρωδικά σιγοψημένο σε πήλινο σκεύος
*6: οκονομιγιάκι: τύπος γιαπωνέζικης τηγανήτας/ομελέτας με μορφή πίτσας, φορτωμένης με λαχανικά, κρεάς ή θαλασσινά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου