Σήμερα μοιράζομαι μαζί σας το μεγαλύτερο μυστικό μου.
Το ανακάλυψα πριν από δύο χρόνια, μια μέρα που ήθελα να φάω κάτι που να μοιάζει με fast-food, αλλά το μόνο που είχα στη διάθεσή μου ήταν μια κονσέρβα Swan, ένα ταπεινό κι όχι και τόσο γκουρμεδιάρικο ζβανάκι.
Η γεύση του συνόδεψε πολλές δεκαετίες την ελληνική οικογένεια, αλλά εμένα... μου θυμίζει οικογενειακές συγκεντρώσεις και τηγάνισμα σε ταγκό λάδι. Όχι η ευτυχέστερη των αναμνήσεων, σας διαβεβαιώ. Οπότε, μετατρέπουσα την ανάγκην εις φιλοτιμίαν, το έκοψα πολύ μικρά μπαστουνάκια, το έριξα στο αντικολλητικό τηγάνι, και το καβούρντισα μέχρι να μετανοήσει για όλες του τις αμαρτίες.
Και ξέρετε τι; Αυτό που βγήκε στο πιάτο ήταν... γύρος! Αλήθεια! Η γεύση του έμοιαζε τόσο πολύ με του γύρου, που κόντεψα να πνιγώ στην πρώτη μπουκιά. Κι επιπλεόν, το κολπάκι λειτουργεί και με άλλα κρέατα, όχι μόνο κονσέρβας κι όχι μόνο χοιρινά. Ας πούμε, εγώ λατρεύω το γύρο κοτόπουλο, ειδικά όταν είναι ξεροψημένος. Με αλάδωτη πίτα, κέτσαπ και μουστάρδα και μαϊντανό, πιτόγυρο χωρίς μαϊντανό, ουρανός χωρίς άστρα.
Αλλά μη φοβάστε. Άμα δοκιμάσετε αυτό το κολπάκι, θα τα δείτε τελικά στα άστρα. Μέσα στο πιάτο σας.
Σπιτικός γύρος κοτόπουλο
Μερίδες: 2
Χρόνος: 15 λεπτά
Υλικά:
2 μερίδες μαγειρεμένο κοτόπουλο
Αλάτι, πάπρικα γλυκειά, σκόνη σκόρδο
4 πίτες για σουβλάκια
1 ντομάτα
μισό κρεμμύδι
4 κουταλάκια του γλυκού μαϊντανό ψιλοκομμένο
Κέτσαπ, μουστάρδα
Εκτέλεση
1. Ξεκοκαλίζουμε το κοτόπουλο. Μπορεί να είναι ψητό στο φούρνο με μυρωδικά ή χωρίς, μπορεί ακόμη να είναι και της κατσαρόλας ή και κοκκινιστό. Το στραγγίζουμε από τις σάλτσες του, κρατώντας όμως την πέτσα και το κόβουμε μπαστουνάκια μακρόστενα, όχι κάθετα στις ίνες του κρέατος.
2. Βάζουμε ένα αντικολλητικό τηγάνι να κάψει, χωρίς καθόλου λίπος και μόλις ζεσταθεί καλά, προσθέτουμε το κοτόπουλο. Προσπθέτουμε μπόλικο αλάτι, μπόλικη πάπρικα και υπερβολική σκόνη σκόρδου. Για να υπολογίζετε πόση είναι η "υπερβολική", ρίξτε τόση όση σας φαίνετε αρκετή και μετά προσθέστε άλλη μισή ποσότητα από αυτήν. Μην το φοβάστε. Επίσης μη φοβάστε το αλάτι, ακόμη κι αν το κοτόπουλο ήταν καλά αλατισμένο από πριν.
3. Γυρίζουμε το κοτόπουλο με ξύλινη κουτάλα, να ροδίσει καλά απ' όλες τις πλευρές.
4. Ταυτόχρονα, ζεσταίνουμε τις πίτες στο γκριλ, προσεκτικά, να μην αρπάξουν. Πλένουμε και κόβουμε τη ντομάτα σε φέτες. Την αλατίζουμε ελαφρά.
5. Καθαρίζουμε το κρεμμύδι και το κόβουμε πολύ ψιλές φέτες, σχεδόν διάφανες. Το βάζουμε σε ένα μπωλ, προσθέτουμε το μαϊντανό και λίγο αλλάτι και το δουλεύουμε με το χέρι, να βγάλει τα ζουμιά του. (Αυτό το βήμα δεν είναι απαραίτητο, όμως κάνει το πιτόγυρο να μοιάζει με αγοραστό. Χεχε.)
6. Παίρνουμε ένα κομμάτι αλουμινόχαρτο ή λαδόκολλα. Βάζουμε πάνω μία πίτα και από πάνω το ένα τέταρτο από το κοτόπουλο. Συνεχίζουμε με ντομάτα, κρεμμυδομαϊντανό, κέτσαπ και μουστάρδα κατά βούληση. Τυλίγουμε την πίτα και γύρω της το αλουμινόχαρτο/λαδόκολλα.
7. Σερβίρουμε αμέσως, με πατάτες τηγανητές ή χωρίς.
Όλο το μυστικό είναι η υγιής αναπαραγωγή μιας γεύσης που κατάγεται από τις βρωμερότερες ανθρώπινες συνήθειες, όπως η λατρεία του καμμένου ξυγκιού, η υποταγή στο αλάτι και το σκόρδο και η ακαταμάχητη γοητεία του μπαγιάτικου κρεμμυδιού. Η αλήθεια είναι ότι την διεστραμμένη απόλαυση που λέγεται γύρος δε μπορείς ούτε να την καταπιέσεις ούτε να την κορέσεις. Οπότε προσπαθείς μια στο τόσο να ξεγελάσεις τον εαυτό σου. Τάχα ότι υποκύπτεις. Και τάχα ότι δεν επιθυμείς.
Το ανακάλυψα πριν από δύο χρόνια, μια μέρα που ήθελα να φάω κάτι που να μοιάζει με fast-food, αλλά το μόνο που είχα στη διάθεσή μου ήταν μια κονσέρβα Swan, ένα ταπεινό κι όχι και τόσο γκουρμεδιάρικο ζβανάκι.
Η γεύση του συνόδεψε πολλές δεκαετίες την ελληνική οικογένεια, αλλά εμένα... μου θυμίζει οικογενειακές συγκεντρώσεις και τηγάνισμα σε ταγκό λάδι. Όχι η ευτυχέστερη των αναμνήσεων, σας διαβεβαιώ. Οπότε, μετατρέπουσα την ανάγκην εις φιλοτιμίαν, το έκοψα πολύ μικρά μπαστουνάκια, το έριξα στο αντικολλητικό τηγάνι, και το καβούρντισα μέχρι να μετανοήσει για όλες του τις αμαρτίες.
Και ξέρετε τι; Αυτό που βγήκε στο πιάτο ήταν... γύρος! Αλήθεια! Η γεύση του έμοιαζε τόσο πολύ με του γύρου, που κόντεψα να πνιγώ στην πρώτη μπουκιά. Κι επιπλεόν, το κολπάκι λειτουργεί και με άλλα κρέατα, όχι μόνο κονσέρβας κι όχι μόνο χοιρινά. Ας πούμε, εγώ λατρεύω το γύρο κοτόπουλο, ειδικά όταν είναι ξεροψημένος. Με αλάδωτη πίτα, κέτσαπ και μουστάρδα και μαϊντανό, πιτόγυρο χωρίς μαϊντανό, ουρανός χωρίς άστρα.
Αλλά μη φοβάστε. Άμα δοκιμάσετε αυτό το κολπάκι, θα τα δείτε τελικά στα άστρα. Μέσα στο πιάτο σας.
Σπιτικός γύρος κοτόπουλο
Μερίδες: 2
Χρόνος: 15 λεπτά
Υλικά:
2 μερίδες μαγειρεμένο κοτόπουλο
Αλάτι, πάπρικα γλυκειά, σκόνη σκόρδο
4 πίτες για σουβλάκια
1 ντομάτα
μισό κρεμμύδι
4 κουταλάκια του γλυκού μαϊντανό ψιλοκομμένο
Κέτσαπ, μουστάρδα
Εκτέλεση
1. Ξεκοκαλίζουμε το κοτόπουλο. Μπορεί να είναι ψητό στο φούρνο με μυρωδικά ή χωρίς, μπορεί ακόμη να είναι και της κατσαρόλας ή και κοκκινιστό. Το στραγγίζουμε από τις σάλτσες του, κρατώντας όμως την πέτσα και το κόβουμε μπαστουνάκια μακρόστενα, όχι κάθετα στις ίνες του κρέατος.
2. Βάζουμε ένα αντικολλητικό τηγάνι να κάψει, χωρίς καθόλου λίπος και μόλις ζεσταθεί καλά, προσθέτουμε το κοτόπουλο. Προσπθέτουμε μπόλικο αλάτι, μπόλικη πάπρικα και υπερβολική σκόνη σκόρδου. Για να υπολογίζετε πόση είναι η "υπερβολική", ρίξτε τόση όση σας φαίνετε αρκετή και μετά προσθέστε άλλη μισή ποσότητα από αυτήν. Μην το φοβάστε. Επίσης μη φοβάστε το αλάτι, ακόμη κι αν το κοτόπουλο ήταν καλά αλατισμένο από πριν.
3. Γυρίζουμε το κοτόπουλο με ξύλινη κουτάλα, να ροδίσει καλά απ' όλες τις πλευρές.
4. Ταυτόχρονα, ζεσταίνουμε τις πίτες στο γκριλ, προσεκτικά, να μην αρπάξουν. Πλένουμε και κόβουμε τη ντομάτα σε φέτες. Την αλατίζουμε ελαφρά.
5. Καθαρίζουμε το κρεμμύδι και το κόβουμε πολύ ψιλές φέτες, σχεδόν διάφανες. Το βάζουμε σε ένα μπωλ, προσθέτουμε το μαϊντανό και λίγο αλλάτι και το δουλεύουμε με το χέρι, να βγάλει τα ζουμιά του. (Αυτό το βήμα δεν είναι απαραίτητο, όμως κάνει το πιτόγυρο να μοιάζει με αγοραστό. Χεχε.)
6. Παίρνουμε ένα κομμάτι αλουμινόχαρτο ή λαδόκολλα. Βάζουμε πάνω μία πίτα και από πάνω το ένα τέταρτο από το κοτόπουλο. Συνεχίζουμε με ντομάτα, κρεμμυδομαϊντανό, κέτσαπ και μουστάρδα κατά βούληση. Τυλίγουμε την πίτα και γύρω της το αλουμινόχαρτο/λαδόκολλα.
7. Σερβίρουμε αμέσως, με πατάτες τηγανητές ή χωρίς.
Όλο το μυστικό είναι η υγιής αναπαραγωγή μιας γεύσης που κατάγεται από τις βρωμερότερες ανθρώπινες συνήθειες, όπως η λατρεία του καμμένου ξυγκιού, η υποταγή στο αλάτι και το σκόρδο και η ακαταμάχητη γοητεία του μπαγιάτικου κρεμμυδιού. Η αλήθεια είναι ότι την διεστραμμένη απόλαυση που λέγεται γύρος δε μπορείς ούτε να την καταπιέσεις ούτε να την κορέσεις. Οπότε προσπαθείς μια στο τόσο να ξεγελάσεις τον εαυτό σου. Τάχα ότι υποκύπτεις. Και τάχα ότι δεν επιθυμείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου